این کار برای سرگرمی است، اما با وجود بیش از 1,500 سکه ذکر شده در ورلد کوین ایندکس، سر و صدای زیادی در فضای ارز دیجیتال به راه افتاده است و راه های زیادی برای گم شدن یک تازه کار در این مسیر وجود دارد. بنابراین توسعه دهندگان معمولا از ناشران حرفه ای می خواهند که به آنها کمک کنند تا پیام های واضحی را پیرامون پروژه خود منتشر کنند، نکات مهم و روایتی ساده را برای افراد غیر متخصص توضیح دهند تا افراد بتوانند آنها را هضم و درک کنند. بهترین ناشرها یا روزنامه نگارها افراد موثری هستند که می توانند در آب ها حرکت کنند و پروژه هایی را که دارای اصول صحیح هستند را با رسانه های خبری و افراد تاثیرگذار به اشتراک بگذارند زیرا آنها می توانند مخاطبان علاقه مند را به خود جذب کنند و با آنها ارتباط برقرار کنند.

در هر مرحله از توسعه نیاز به زمان، انرژی و پول زیاد است. برای عرضه اولیه سکه (ICO)، نیاز به پول است تا بتوان در مورد فروش توکن ها صحبت کرد. پس از انجام ICO، کار واقعی شروع می شود و باید در یک صرافی ثبت نام کرد. هر چه صرافی بزرگ تر باشد، نقدینگی بیشتر می شود و شانس موفقیت افزایش می یابد. هزینه ثبت نام در هر صرافی متفاوت است. در گفتگو با بیزینس اینسایدر، مدیر ارشد فناوری اطلاعات سابق UBS، اولیور بوسمن از بوسمن ادوایزری تخمین می زند که هزینه ثبت نام در یک صرافی بسته به اندازه آن صرافی می تواند از 50,000  دلار تا 1 میلیون دلار متغیر باشد.

معمولا اگر ICO را به طور کامل و درست انجام دهید و موارد قانونی و حسابداری را رعایت کنید، هزینه های آن بین نیم میلیون تا یک میلیون است.بوسمن

 سپس یک میلیون دیگر برای ثبت نام؟ این مقدار عادلانه نیست. اما هزینه برخی از صرافی ها ممکن است صفر باشد یا ممکن است هزینه های متفاوتی را برای پروژه های مختلف دریافت کنند.

کاری که ما انجام می دهیم مذاکره کردن نیست و ما هزینه ای از کسی دریافت نمی کنیم. تیم پروژه وقتی درخواستی را ارائه می دهند به ما می گویند که بهای چه چیزی را می خواهند پرداخت کنند و شما می توانید بگویید هیچ بهایی و یا هیچ هزینه ای در آن صورت ما آن را قبول می کنیم و ما سکه هایی را در فهرست خود داریم که هزینه خرید و فروش آنها صفر است.مدیر عامل اجرایی صرافی بایننس، چانگپنگ ژائو

برخی از صرافی ها که هزینه های خود را ثبت نکرده اند، ممکن است سایر هزینه ها را پرداخت کنند یا سایر مقررات صرافی خود را تعیین کنند.

هیچ هزینه ای برای قرار دادن یک سکه در فهرست صرافی وجود ندارد. ما برای انجام ICO هزینه پرداخت می کنیم و به مردم این امکان را می دهیم که هزینه های بازاریابی را پرداخت کنند.hermis2008@،Bittrex (@BittrexExchange) July 14, 2014

صرافی ها همچنین می توانند به کاربران خود اعتماد کنند تا به فهرست سکه های جدید رای بدهند یا آن ها می توانند از فرایند ترکیبی استفاده کنند.

بیشتر بخوانید: صرافی بایننس (Binance)

قوانین OKEx

تمام درخواست ها برای رای دادن به فهرست توکن ها توسط کمیته بررسی فهرست بندی ما از طریق یک روند بررسی اولیه انجام می شود. این بررسی اولیه 50% از کل فرایند را تکمیل می کند. ما درخواست ها را بر اساس معیارهای فهرست زیر بررسی خواهیم کرد. اگر خطراتی در پروژه های شما یافت شود یا به وجود پروژه شما مظنون شوند، پروژه شما واجد شرایط رای دادن به فهرست OKEx نخواهد بود.

تعدادی از معیارهای این فهرست در زیر آماده است:

• صلاحیت ها و سیاست ها (هدف پروژه، نظر حقوقی، سوابق شرکت)
• مدل کسب و کار و اندازه بازار (میزان ارتباط با بلاک چین، سطح پذیرش و نرخ رشد، کاربران موجود و نرخ تبدیل)
• اکوسیستم و توزیع (ماهیت پروژه، برنامه توزیع، انجام توافق، درخواست ها و برنامه ها، سرمایه گذاری در بازار و نقدینگی)
• اعضای تیم و سرمایه گذاران اصلی (سابقه سرمایه گذاری و تامین مالی، سابقه اعضای تیم، سابقه فنی اعضای هیئت رئیسه، مسئولیت های اعضای تیم)
• تبلیغات و بازاریابی (پوشش رسانه ای، مراجعه به حامیان کانال های اجتماعی مانند توییتر، کمپین ها و مراسم ها، مشارکت کاربر و بازخورد)
• شفافیت ( نقشه پروژه، وضعیت توسعه، فراوانی به روزرسانی کدهای فنی، فراوانی آگهی رسمی)

در هر دو طرف این مسیر شایعات زیادی وجود دارد: صرافی ها مبلغ یک میلیون دلار را برای قرار گرفتن در فهرست خود درخواست می کنند و شرکت ها با سرمایه گذاری مخاطره آمیز مبلغ یک میلیون دلار را به صرافی ها پیشنهاد می دهند. اما قبل از این که تیم توسعه فرایند قرار گرفتن در صرافی را آغاز کنند، ممکن است که ماه ها و ماه ها این تصمیم را نگیرند، برای ارتقای پروژه نیاز به بودجه بازاریابی دارند.

بودجه اغلب برای هفت رکن اساسی علاوه بر بسیاری از تلاش های دیگر استفاده می شود که در زیر به آنها اشاره شده است:

• استخدام یک ناشر یا  مدیر تبلیغات 
• حضور در اجلاس بلاک چین
• تولید محتوای وب برای رسانه ها (مطلب مطبوعاتی و مقالات)
• اجرای بنر تبلیغاتی
• توسعه انجمن ها در ردیت، تلگرام، توییتر، فیس بوک یا دیسکورد
• توسعه انجمن ها در دنیای واقعی از طریق میت آپ، کالج ها و دانشگاه ها
• میزبانی هکاتون ها و مراسم های دیگر

بیشتر بخوانید: هدر بلاک (Block Header) چیست؟

در صنعتی که به عدم تمرکز افتخار می کند می تواند قدرت و سرمایه را از بانک های مرکزی و افراد نخبه شرکت ها به سمت افراد عادی سوق دهد، سیستم خلق کننده و ترویج دهنده یک ارز دیجیتال شروع به راه اندازی یک فضایی مانند فیلم های هالیوودی می کند که در آن فیلم سازان نیاز به یک بودجه برای کمپین های گران قیمت بازاریابی داخلی و جهانی، حضور در مطبوعات و گذراندن زمان در جشنواره ها را دارند.

توسعه دهندگان نوآور همیشه راهی پیدا می کنند. برخی از تیم ها از ابتدا تلاش می کنند تا فرایند کار را تغییر دهند. یک فهرست در شرکت Indiegogo برای Collegicoin که هدف آن کمک به دانش آموزان در پرداخت شهریه و کتاب های درسی است، درخواستی را انجام داده که در زیر آمده است:

هزینه ثبت نام در صرافی سکه، توسعه مداوم و بازاریابی، سه موضوع بزرگی است که ما به آنها کمک می کنیم. یکی از صرافی های کوچکتر، با نام کریپتو بریج، 2 بیت کوین را در صرافی خود با قیمت بیشتر از 12,000 دلار قرار می دهد در حالی که سایر صرافی های بزرگتر مانند HitBTC، تعداد 60 بیت کوین را با قیمت حدود 400,000 دلار در صرافی خود قرار می دهد.

شروع ایجاد یک سکه کار ساده ای نیست و در حال حاضر محیط در ارز دیجیتال تاثیر گذار است، بنابراین تنها کسب و کارهای بزرگ که در حال حاضر پول دارند، می توانند به کسب درآمد بیشتر ادامه دهند. به همین دلیل است که ما به کمک شما احتیاج داریم.

خلاصه آربیتراژ بیت کوین

آربیتراژ بیت کوین فرایند خرید بیت کوین در یک صرافی و فروش آن در صرافی دیگری است که قیمت آن بالاتر می باشد. صرافی های مختلف قیمت های متفاوتی را برای بیت کوین تعیین می کنند و برخی از افراد از این تفاوت قیمت استفاده کرده و سود خوبی کسب می کنند.

این خلاصه ای از آربیتراژ بیت کوین بود. اگر توضیح بیشتری درباره آربیتراژ بیت کوین و نحوه انجام آن می خواهید، ادامه مطلب را بخوانید. در زیر تعدادی از این مطالب آورده شده است:

1. قیمت بیت کوین چگونه تعیین می شود؟
2. یک نمونه ساده از آربیتراژ بیت کوین
3. موانع آربیتراژ بیت کوین
4. سوالات متداول
5. نتیجه گیری، آیا باید آربیتراژ را انجام داد؟

1- قیمت بیت کوین چگونه تعیین می شود؟

قبل از این که بتوانیم درباره آربیتراژ صحبت کنیم (یعنی خرید با قیمت پایین و فروش با قیمت بالا) باید بدانیم که در واقع قیمت بیت کوین به چه معنایی است.

در هر صرافی، قیمت بیت کوین با آخرین مبادلات انجام شده در آن صرافی تعیین می شود. از آنجا که صرافی های مختلف خریداران و فروشندگان متفاوتی دارد، کاملا طبیعی است که قیمت ها به طور 100% با هم یکسان نیستند.

شما می توانید صرافی ها را به عنوان بازارهای بسته ای ببینید که به طور مستقیم با هم در ارتباط نیستند. علاوه بر این، برخی از صرافی ها مبادلات بسیار کمی دارند که باعث می شود این مبادلات بر بر روی قیمت بیت کوین تاثیری نداشته باشند.

بیشتر بخوانید: صرافی بایننس (Binance)

در نتیجه، برخی از افراد سعی می کنند بیت کوین را با قیمت ارزان از یک صرافی بخرند و سپس آن را با قیمت بالاتر در صرافی دیگری بفروشند.

2- یک نمونه ساده از آربیتراژ بیت کوین

در اینجا یک مثال ساده برای نشان دادن نحوه انجام آربیتراژ آورده شده است. در زمان نوشتن این مقاله (ژانویه 2018)، قیمت بیت کوین در صرافی Bitstamp به قیمت 11561 دلار است در حالی که قیمت بیت کوین در CEX.io به قیمت 11654 دلار است.

تفاوت قیمت در این صرافی ها 84 دلار است و این یک فرصت مناسب برای آربیتراژ است. در واقع شما 100 بیت کوین را در Bitstamp به مبلغ 11,561 دلار خریداری می کنید و آن را با مبلغ 11,645 دلار در CEX.io می فروشید.

در واقع شما 87 دلار سود کرده اید.

بیاید آن را محاسبه کنیم:

• تعداد بیت کوین های خریداری شده در Bitstamp به اندازه 100 عدد
• قیمت هر بیت کوین= 11,561 دلار
• مجموع هزینه ها= 11,561 * 100 = 1,156,100 دلار
• تعداد بیت کوین های فروخته شده در CEX.io  به اندازه 100 عدد
• قیمت هر بیت کوین= 11,645 دلار
• درآمد کل= 11,645 * 100= 1,164,500 دلار
• مجموع سود= 1,1645,500 - 1,156,100= 8,400 دلار

نکته جالب توجه از مثال بالا این است که ما به سرمایه نسبتا زیادی احتیاج داریم تا بتوانیم از طریق آربیتراژ سود قابل توجهی کسب کنیم. با این حال، در زندگی واقعی خیلی از کارها پیچیده تر از مثال ساده بالا می باشد.

3- موانع آربیتراژ بیت کوین

هنگام انجام دادن آربیتراژ، احتمالا با موانع زیادی رو به رو خواهید بود که تعدادی از آنها در زیر آماده است:

• ممکن است تایید تراکنش ها (از سمت صرافی ها) مدتی طول بکشد و در این مدت ممکن است قیمت بیت کوین تغییر کند.
• بسیاری از صرافی ها به دلیل مبادله مقدار زیادی از بیت کوین ها به مراحلی از احراز هویت افراد نیاز دارند.
• هزینه تراکنش برای صرافی ها که در مثال بالا به آن اشاره ای نشد، در واقع از سود شما کم خواهد شد.
• حجم تراکنش ها باید در هر دو صرافی به اندازه کافی بالا باشد تا سفارشات بزرگ خرید و فروش به خوبی انجام شود.
• به خاطر داشته باشید که اختلاف قیمت می تواند مباحث فنی یا سابقه اعتبار یک صرافی را به خوبی نشان دهد. یک مثال جالب این است که در روزهای آخر در صرافی Mt.Gox که قیمت بیت کوین بسیار پایین بود، معامله گران به صرافی اعتماد نمی کردند زیرا آنها فکر می کردند که صرافی اجازه برداشت پول را به این افراد نمی دهد (به این معنی که خریداران زیادی در صرافی وجود نداشتند).

4- سوالات متداول

آیا آربیتراژ غیرقانونی است؟

آربیتراژ کاملا قانونی است زیرا تنها کاری که انجام می شود، استفاده از اختلاف قیمت بین صرافی ها است. شخصی که آربیتراژ را انجام می دهد، مانند سایر افراد به خرید و فروش ارز دیجیتال می پردازد.

آربیتراژ بیت کوین به همان سادگی که در نگاه اول به نظر می رسد نیست. به طور کلی، آربیتراژ بیت کوین ممکن است فرصتی برای درآمد منفعل باشد، اما در عین حال خطرات بزرگی به همراه دارد.

آربیتراژ در حقیقت، برخلاف سرمایه گذاری، معاملات مارجین و سایر فعالیت هایی که می توان به عنوان دستکاری بازار تلقی کرد، یک روند مثبت است و در برخی موارد حتی ممکن است برای کل بازار نیز مضر باشد.

بیشتر بخوانید: پامپ و دامپ ارز دیجیتال چگونه اتفاق می افتد؟

بیت کوین باید در کل صرافی ها قیمت یکسان داشته باشد. آربیتراژ به جمع کردن صرافی ها در کنار یکدیگر کمک می کند. با رشد بازار بیت کوین، اختلاف بین صرافی ها کمتر خواهد شد، زیرا افراد زیادی تمایل به انجام آربیتراژ خواهند داشت.

امروزه تقریبا تمام صرافی ها یک نرخ واحد مبادلاتی دارند که می تواند به یک ابزار مفید برای آربیتراژ تبدیل شود. استفاده از این نرخ واحد به شما امکان می دهد تا یک ربات آربیتراژ دلخواه بسازید، به همین دلیل مجبور نیستید که تمام طول روز در جلوی رایانه بشینید. با این وجود، در صورتی که معاملات را از نزدیک نگاه کنید و مطمئن شوید که معاملات را به صورت همزمان انجام می دهید، انجام آربیتراژ به صورت دستی نیز می تواند مفید باشد.

در ادامه با بهترین صرافی های ارز دیجیتال در ایران و جهان آشنا خواهیم شد. در نهایت به شکل خلاصه، مقایسه ی شاخص های انتخاب بهترین صرافی ارز دیجیتال آورده شده است. برای بهترین انتخاب، با ما تا انتهای مقاله همراه شوید.

انواع صرافی ارز دیجیتال

صرافی ارز دیجیتال بر اساس مخاطبان به سه دسته تقسیم می شود:

• صرافی ارز دیجیتال خصوصی: شما تنها با دعوت، می‌توانید در این صرافی‌ها عضو شوید.
• صرافی ارز دیجیتال عمومی: در آن‌ها خدمات به همه ارائه می‌شود.
• صرافی ارز دیجیتال منطقه‌ای: که تنها به کشور یا کشورهای یک حوزه جغرافیایی محدود، خدمات رسانی انجام می دهند.

همچنین صرافی ها و بازارهای رمز ارزی بر اساس نوع معاملات قابل انجام، به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

• صرافی ارز دیجیتال با قابلیت معامله فیات با رمز ارز
• صرافی ارز دیجیتال با قابلیت معامله رمزارز با رمز ارز

از طرف دیگر صرافی ها بر اساس نوع مالکیت کیف پول کاربران به دو دسته کلی تقسیم می شوند:

• صرافی های متمرکز: در این صرافی ها، به جهت تضمین معاملات انجام شده، کلید خصوصی کیف پول ها در اختیار صرافی ارز دیجیتال است.
• صرافی های غیرمتمرکز: در این صرافی ها، کلید خصوصی کیف پول ها، در اختیار خود کاربران است و امنیت معاملات از طریق داور یا شخص ثالث تضمین می شود.

 چگونه تشخیص دهیم که یک صرافی معتبر و امن است؟

قبل از اینکه معامله یا ترید ارز دیجیتال را در صرافی موردنظر شروع کنید، بررسی های لازم را در مورد معتبر بودن آن صرافی انجام دهید. توصیه می کنیم از صرافی ناشناخته استفاده نکنید. قبل از انتخاب صرافی ارز دیجیتال برای انجام معامله، موارد زیر را در نظر بگیرید:

1. دامنه صرافی موردنظر را بررسی کرده و آدرس صرافی را در مرورگر خود بوکمارک کنید.
2. بررسی کنید آدرس صرافی در لیست اسکم نباشد (scam یعنی کلاهبردار و متقلب).
3. در زمان بررسی صرافی ارز دیجیتال از کلیک کردن بر روی لینک های آنلاین خودداری کنید.
4. از سرمایه گذاران و کاربران صرافی موردنظر در مورد صرافی سوال کنید و بررسی کنید که صرافی سابقه معتبری دارد یا نه؟
5. بررسی کنید که صرافی موردنظر چقدر در بازار اعتبار دارد.
6. تحقیق کنید که چه تیمی پشت این صرافی وجود دارد و وضعیت استفاده از تکنولوژی توسط صرافی چگونه است.
7. سرمایه گذاران صرافی چه کسانی هستند و چقدر سرمایه در حال گردش است؟
8. آدرس هایی که بیت کوین های صرافی در آن نگه داری می شود را بررسی کنید.
9. سایت، بلاگ و شبکه های اجتماعی صرافی را بررسی کنید و مطمئن شوید که این صرافی فعال است و برای کسب و کار خود هزینه می کند.

 چه مواردی را برای انتخاب بهترین صرافی ارز دیجیتال باید در نظر گرفت؟

در این بخش، به صورت خلاصه‌ در مورد معیارهای انتخاب بهترین صرافی ارز دیجیتال می‌گوییم. در مقالات بعد سعی خواهد شد تا مقایسه جزیی‌تری از امکانات هر اکسچنج ارائه شود.

امنیت، شهرت و سابقه صرافی ارز دیجیتال

امنیت یک صرافی شاید یکی از مهمترین پارامترهای انتخاب یا حتی مهمترین به حساب بیاید تا حدی که شاید بتوان گفت بهترین صرافی یا بازار ارز دیجیتال، امن ترین آنهاست. در یک اکسچنج ناامن هرچقدر هم کارمزدها و هزینه ها پایین باشد، امکان از دست رفتن دارایی یا بلوکه شدن دارایی به واسطه نفوذ هکرها یا اختلال در سیستم معاملاتی، ریسک کار با آن را افزایش خواهد داد.

بیشتر بخوانید: امنیت سایبری و بالابردن ایمنی ارزهای دیجیتال

البته برای یک کاربر هرگز شاخص روشنی برای سنجش میزان امنیت یک بستر وجود ندارد. تنها پارامتر قابل سنجش، سابقه معاملاتی در آن بستر خواهد بود. اینکه یک اکسچنج تا کنون مورد حمله قرار گرفته؟، آیا این حمله ها موفقیت آمیز بوده؟ در صورت موفقیت آمیز بودن، آیا اکسچنج جبران خسارت نموده؟ آیا معاملات در بستر به سرعت از سرگرفته شده؟ این سوالات همه چک لیست قضاوت در مورد امنیت یک بستر می باشد.

کارمزد معامله (Fee)

تمامی صرافی های ارز دیجیتال برای انجام مبادله در سایت، مبلغی را به عنوان کارمزد دریافت می‌کنند. یکی از ابتدایی ترین مسائلی که برای انتخاب بهترین صرافی ارز دیجیتال می‌بایست در نظر بگیرید، تمامی قوانین مرتبط با کارمزد در آن اکسچنج است.

فرایند احراز هویت

بسیار مهم و حیاتی است که قبل از شروع به کار با هر صرافی یا بازار، با فرآیند احراز هویت آن آشنا شوید. بسیاری از صرافی‌های ارز دیجیتال از کاربران خود تقاضای ارائه مدارک هویتی نظیر پاسپورت، گواهینامه و کارت شهروندی می‌کنند. هرچقدر فرآیند احراز هویت دقیق‌تر باشد، می‌توان گفت که امنیت و سلامت معاملات نیز بالاتر خواهد رفت.

اهمیت احراز هویت در صرافی هایی که تبدیل ارز دیجیتال به فیات را انجام می دهند، بیشتر است چرا که این صرافی ها بیشتر در معرض خطر پولشویی قرار می گیرند. البته احراز هویت همیشه مطلوب نیست. برای اتباع کشورهایی مثل ایران، اکسچنج های خارجی که در زمینه احراز هویت سهل گیرتر هستند، اطمینان خاطر بیشتری در مقابل بلوکه شدن اموال، ایجاد می کنند.

در برخی از صرافی ها احراز هویت شما به صورت مرحله‌ای انجام می‌شود. یعنی شما زمانی احراز هویت کامل می‌شوید که بخواهید از حداکثر امکانات اکسچنج یا صرافی ارز دیجیتال استفاده کنید. در حالی که می‌توانید در حجم پایین فعالیت‌ها، مدارک شناسایی کامل خود را ارائه ندهید.

کارمزد انتقال

کارمزدهای انتقال نیز جزء مهمترین پارامترهای انتخاب یک صرافی ارز دیجیتال است. چرا که هزینه‌های برداشت و واریز کاربران، در هر تراکنش به همین فاکتور بستگی دارد.

حجم بازار، سیالیت و شکاف قیمت

یکی دیگر از مهمترین پارامترهایی که معمولاً کاربران حرفه ای مدنظر قرار می دهند، حجم معاملات بازار، زمان نقدینگی و همینطور شکاف قیمتی یا اسپرد (spread) در صرافی ارز دیجیتال است. حجم بازار، مواقعی که به دنبال معاملات بزرگ می گردید پارامتر بسیار مهمی است.

در صورتی که در یک بازار قیمت ها یا کارمزدها مناسب باشند اما حجم مناسبی در سفارش ها وجود نداشته باشد مجبور خواهید شد برای یک خرید بزرگ تعداد زیادی از سفارش ها را بردارید و در اصطلاح رِنج بکشید و این مسئله هزینه های شما را به شدت افزایش می دهد.

بیشتر بخوانید: قرارداد آتی بیت کوین

همچنین در صورتی که حجم معاملات یک بازار یا صرافی پایین باشد (سیالیت پایین)، زمان مورد نیاز برای تبدیل دارایی بیشتر خواهد شد. بنابراین هرچقدر هم که کارمزدها در چنین صرافی کم باشد، هزینه زمانی آن را بی اثر خواهد کرد. شکاف قیمت یا اسپرد نیز پارامتر مهم دیگری است که برای ترید بسیار اهمیت دارد.

شکاف قیمت به اختلاف میان بهترین سفارش خرید و فروش در یک بازار می گویند. در صورتی که شکاف قیمتی زیاد باشد، شما به محض خرید ارز دیجیتال، اگر به هر دلیل تصمیم به فروش سریع بگیرید، به اندازه این شکاف قیمت در ضرر خواهید بود.

امکان تعیین قیمت توسط کاربر

تفاوت بین بازارها و صرافی های عامل در چگونگی تعیین قیمت است. بازارها این امکان را به کاربران می‌دهند تا سفارش خود را بر اساس قیمت مدنظر خود تعیین نموده و کشف قیمت به صورت رقابتی صورت می‌گیرد. اما صرافی‌ها خودشان به صورت مستقل قیمت را تعیین کرده و بر اساس آن، با کاربر معامله می‌نمایند. وجود دفتر سفارشات در یک پلتفرم نشان‌دهنده وجود امکان تعیین قیمت توسط کاربر است.

تعداد کوین و جفت های رمز ارزی قابل معامله

تعداد کوین هایی که یک صرافی ارز دیجیتال پشتیبانی می کند، از جمله پارامترهای تصمیم گیری برای انتخاب بهترین گزینه به حساب می آید. همچنین تنوع در جفت های قابل معامله در یک بازار هم به جذابیت معاملاتی در آن بازار کمک خواهد کرد. اینکه مثلا شما بتوانید در شرایطی که یک رمزارز از رشد بازار جامانده، سایر ارزهای دیجیتال رشد کرده را به آن تبدیل کنید تا از آن کسب درآمد کنید نکته حائز اهمیتی است.

در صورتی که تنوع جفت های قابل معامله در بازار کم باشد، مجبور خواهید شد که تبدیل را در چند مرحله انجام دهید. به عنوان مثال، اگر استلار رشد کرده باشد ولی ریپل جا مانده باشد، موقعیت مناسبی خواهد بود تبدیل استلار به ریپل انجام شود ولی اگر امکان تبدیل مستقیم در صرافی فراهم نباشد نیاز است تا یک مرحله استلار را به بیت یا تتر تبدیل و سپس بیت یا تتر را به ریپل چنج کنید. همین تبدیل چند مرحله ای ممکن است بخش زیادی از سود شما را از بین ببرد.

پشتیبانی صرافی ارز دیجیتال

اگر بگوییم پشتیبانی سریع و دقیق بعد از امنیت، مهمترین پارامتر انتخاب یک صرافی ارز دیجیتال است، بیراه نرفته ایم. بسیاری از افراد ترجیح می دهند تا کارمزدهای بالاتر پرداخت کنند ولی از پشتیبانی آنلاین و به لحظه استفاده نمایند. حضور پشتیبان در کنار یک تریدر به آرامش خیال و رفع به موقع موانع کسب درآمد کمک شایانی خواهد کرد.

راه های شارژ حساب

آپشن هایی که یک اکسچنج برای شارژ حساب در اختیار کاربر قرار می دهد به سهولت استفاده از بستر کمک خواهد کرد. این امکان از این جهت که در ایران تنها راه انتقال پول، شبکه شتاب است خیلی مهم به نظر نمی رسد اما در خارج از کشور، به واسطه وجود ابزارهای مختلف نقل و انتقال پول نظیر ویزاکارت، مسترکارت، پی پال و ...، پارامتر قابل تأملی برای انتخاب یک بستر به حساب می آید.

کاربرپسند بودن

هر چقدر حس بهتری از کار کردن با یک صرافی ارز دیجیتال داشته باشید، میزان موفقیت معاملاتی شما هم بیشتر خواهد بود. پیچیدگی بیش از حد در یک صرافی، مانعی مهم بر سر راه استفاده افراد مختلف از آن و در نتیجه رشد آن صرافی خواهد بود.

همچنین ممکن است به واسطه عدم طراحی مناسب یک اکسچنج، اشتباهات فردی در حین انجام معامله یا در مراحل واریز و برداشت به وجود بیاید که همگی باعث از بین رفتن بخشی از دارایی خواهد شد. البته به طور طبیعی صرافی های عامل از پیچیدگی پایین تری نسبت به بازارها برخوردارند ولی هزینه های بالاتری برای کاربر خواهند داشت. بنابراین ایجاد یک توازن در این پارامترها برای کاربر مهم خواهد بود.

محدودیت جغرافیایی

بسیار مهم است که صرافی ارز دیجیتالی را انتخاب نمایید که به کشور یا منطقه محل زندگی شما خدمات ارائه دهد. مثلا برخی اکسچنج‌ها به کشورهای آمریکای شمالی خدمات ارائه می‌دهند، ولی در کشورهای آسیایی فعالیت اقتصادی ندارند. در صورتی که شما تابعیت ایران را داشته باشید، این مسئله بسیار حیاتی است.

بسیاری از صرافی های ارز دیجیتال به واسطه تحریم‌ها، اعلام نموده‌اند که به کاربران ایرانی خدمات ارائه نمی‌دهند. برای استفاده از امکانات چنین اکسچنج‌هایی باید جانب احتیاط را رعایت نمود! در حال حاضر تعداد زیادی از صرافی های ارز دیجیتال، در صورت شناسایی کاربران ایرانی، دارایی های آنها را بلوکه می کنند.

بیشتر بخوانید: آشنایی با اندیکاتور RSI

صرافی یا بازاری که در همه شاخص ها بهترین باشد در دنیا وجود ندارد. انتخاب شما بر اساس نیازتان شکل می گیرد. بهترین صرافی ارز دیجیتال، بستری است که با توجه به شناسایی نیازهای جامعه هدف خود، توازن مناسبی بین شاخص های مختلف به وجود آورد. دقت کنید در این مقاله،صرافی‌های ارز دیجیتال به صورت کلی معرفی شده‌اند و شرایط خاص مربوط به کاربران ایرانی در آن لحاظ نشده است!

معرفی 5 صرافی معتبر خارجی برای خرید و فروش بیت کوین

1. صرافی Binance

Binance یکی از معتبرترین پلتفرم های خارجی در حوزه خرید و فروش ارزهای دیجیتال است که تاکنون توانسته است مشتریان زیادی را به واسطه خدمات شگفت انگیزی که دارد، جذب کند. این صرافی به عنوان واسط بین خریداران و فروشندگان عمل می کند.

برخی از ویژگی‌های پلتفرم Binance

در نظر گرفتن صندوق دارایی امن برای کاربران با نام Binance SAFU: این صندوق 10 درصد از کل هزینه‌های مبادلاتی دریافت شده را در صورت هک شدن به کاربران باز می‌گرداند. دارای ارز دیجیتال مخصوص به خود (BNB; Binance Coin): این ارز دیجیتال امکان صرفه جویی در هزینه معاملاتی را برای کاربران فراهم می کند.

2. صرافی  Coinbase

Coinbase دو فعالیت مختلف را در حوزه ارزهای دیجیتال انجام می دهد. به این معنی که شما به جای خرید بیت کوین و سایر رمزارز‌ها از دیگر کاربران، می توانید به طور مستقیم نیز ارزهای دیجیتال را از خود Coinbase خریداری کنید.

برخی از مزایای Coinbase

• کارمزد کم معاملات
• امکان پرداخت از طریق کارت‌های اعتباری و نقل و انتقال با سیستم بانکی
• شهرت و امنیت بالا
• مناسب برای افراد مبتدی
• پوشش ارز‌های ذخیره شده توسط بیمه Coinbase
• پشتیبانی از کوین های پایدار و محبوب USDC و DAI

برخی از معایب Coinbase

• پشتیبانی نبستاً ضعیف
• محدود بودن روش‌های پرداخت

3. صرافی Bittrex

Bittrex یک پلتفرم ارز دیجیتال است که امکان خرید و فروش بیش از 250 رمزارز را برای کاربران فراهم می کند. این صرافی نیز مانند بایننس واسط بین خریدار و فروشنده است.

برخی از ویژگی های پلتفرم Bittrex

• در اختیار داشتن یکی از بزرگترین حجم معاملات بیت کوین
• امکان خرید و فروش ارزهای دیجیتال با قیمت های دلخواه توسط کاربران
• تایید سریع تراکنش ها
• پشتیبانی از 2 نوع حساب اصلی (بودجه برداشت حداکثر 2 بیت کوین در روز) و حساب پیشرفته (بودجه برداشت حداکثر 100 بیت کوین در روز)

4. صرافی  Kucoin

Kucoin یک صرافی ساده و بدون دردسر برای تبادل رمزارز‌ها است که ارائه دهنده بسیاری از کوین‌های محبوب و منحصر به فرد است. در صرافی Kucoin علاوه بر امکان خرید و فروش بین خریدار و فروشنده و تعیین قیمت توسط آنها، کاربران می توانند مستقیماً ارزهای دیجیتال خود را از این صرافی تهیه کنند.

بیشتر بخوانید: هر آنچه در مورد بیت کوین باید بدانید!

نقطه تشابه Kucoin با Binance، دارا بودن اپلیکیشن کاربردی تلفن همراه برای سیستم عامل‌های اندروید و ios است. Kucoin مرتباً ویژگی‌های جدیدی را از خود به نمایش می‌گذارد.

5. صرافی Coinmama

Coinmama از جمله صرافی هایی محسوب می شود که مستقیماً ارزهای دیجیتال را به کاربران می فروشند .این صرافی برای افرادی که می‌خواهند اقدام به خرید سریع و مستقیم ارز دیجیتال کنند، بسیار مناسب است.

برخی از مزایای Coinmama

• شهرت خوب
• رابط کاربری عالی، ساده و آسان
• در دسترس بودن طیف گسترده‌ای از گزینه‌های پرداخت
• زمان معامله سریع

برخی از معایب Coinmama

• نرخ بالای ارزهای دیجیتال
• دریافت هزینه حق بیمه کارت اعتباری
• سطح پشتیبانی متوسط

معرفی 5 صرافی معتبر ایرانی جهت خرید و فروش بیت کوین

1. صرافی معاملاتی والکس

والکس، از جمله صرافی های معاملاتی ایرانی قدرتمند در زمینه خرید و فروش بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال است که توانسته است پلتفرمی حرفه‌ای و با امنیت بالا را ارائه کند. در صرافی والکس، کاربران قیمت های پیشنهادی خرید و فروش ارزهای دیجیتال را اعلام می کنند و به طور مستقیم می توانند با هم به معامله ارز دیجیتال بپردازند.

بیشتر بخوانید: نحوه خرید اتریوم

پلتفرم والکس از سویی با توجه به سخت شدن دسترسی به بازار‌های خارجی و از سویی دیگر وجود کلاهبرداری‌های داخلی، تمام سعی خود را بر آن داشته است تا با فراهم آوردن فضایی امن و حرفه‌ای و پشتیبانی کامل، خدمات قابل قبولی را برای شما کاربران عزیز ارائه کند.

برخی از ویژگی‌های صرافی والکس

• ذخیره امن دارایی‌ها به صورت سخت افزاری (Cold Storage) برای جلوگیری از سرقت ارزهای دیجیتال
• پشتیبانی سریع و 24 ساعته
• پوشش دادن ارز‌های شاخصی چون بیت کوین، اتریوم و سایر ارزهای دیجیتال
• امکان معامله در هر ساعت از شبانه روز
• امکان انجام معامله جفت ارز با ارز دیجیتال تتر
• ارائه ابزار‌های تحلیلی و چارت قیمتی مانند نمودار‌های شمعی

2. صرافی نوبیتکس

نوبیتکس از جمله وبسایت‌های داخلی است که در حوزه خرید و فروش ارزهای دیجیتال فعالیت می کند. مهم‌ترین قابلیت نوبیتکس، امکان سفارش دهی در بازار‌های رقابتی است.

برخی از ویژگی‌های نوبیتکس

• کیف پول اختصاصی و حفاظت از کلید خصوصی به صورت آفلاین برای جلو‌گیری از هک شدن
• انجام معامله در هر ساعت از شبانه روز
• پوشش گوناگون رمزارز‌ها

3. صرافی اکسیر

اکسیر پلتفرم داخلی است که به منظور خرید و فروش بیت کوین و دیگر رمزارز‌ها با واحد پولی ریال استفاده می‌شود.

ویژگی های اکسیر:

• ارائه پشتیبانی شبانه روزی
• ارائه API به برنامه نویس‌ها و توسعه دهندگان
• آموزش دادن و پشتیبانی قوی

4. صرافی رمزینکس

رمزینکس وب سایتی برای خرید و فروش ارز‌های دیجیتال مانند بیت کوین، اتریوم و تتر است که خدمات متنوعی از جمله پشتیبانی دارد و برای افراد مبتدی مناسب است.

از جمله قابلیت‌های این سیستم موارد زیر هستند:

• برخورداری سیستم معاملات از امنیت بالا (ذخیره دارایی‌ها در کیف پول سرد)
• طراحی کاربری آسان برای خرید و فروش ارز‌های دیجیتالی
• سرعت عملکرد بالای فرآیند‌های پرداخت و ترید
• انجام معاملات به صورت مستقیم و بدون واسطه

5. صرافی معاملاتی بید ارز

پلتفرم بید ارز، زمینه ساز یک مکان مطمئن برای تبادل ارز‌های دیجیتال با قیمت‌هایی کاملاً مناسب است. تمرکز اصلی این وب سایت بر روی تکنولوژی بلاک چین است.

قابلیت‌های بید ارز در‌برگیرنده موارد زیر هستند:

• انجام خرید و فروش ارز‌های دیجیتالی بدون واسطه
• تضمین امنیت در پرداخت طرفین معامله
• سرعت بالای انجام معاملات
• پیگیری قیمت لحظه‌ای ارزهای گوناگون

نتیجه گیری

انتخاب اکسچنج ها بدون در نظر گرفتن معیارها و شاخص های مورد نیاز، یک فرآیند زمانبر و سخت است. در جدول زیر تلاش شده است که خلاصه ای از شاخص های تصمیم گیری اشاره شده در مقاله، ارائه شود.

حتماً توجه داشته باشید که هنگام انتخاب اکسچنج، کارمزد، شهرت، امنیت، فرآیند احراز هویت و محدودیت‌های جغرافیایی در دریافت خدمات را مد نظر قرار دهید. در مجموع تمامی شاخص ها می توان گفت که در حال حاضر بهترین صرافی ارز دیجیتال دنیا، بایننس می باشد. اگر کاربر تازه کاری هستید، صرافی کوین بیس را به شما پیشنهاد می کنیم.

البته باید توجه داشته باشید که کوین بیس به شهروندان کشورهای محدودی، خدمات ارائه می دهد. اگر به دنبال خرید و فروش رمزرازهای جدید هستید، صرافی ارز دیجیتال کوکوین این فرصت را در اختیار شما قرار می دهد. اگر به دنبال معاملات با فیات با کارمزد مناسب هستید، کراکن برای شما مناسب خواهد بود.

وبسایت‌های خارجی معرفی شده در این مقاله برای دسترسی ایران محدود شده‌اند و ایران در لیست تحریم آن‌ها قرار گرفته است. از این رو، بهتر است برای خرید و فروش بیت کوین، از صرافی‌های ارز دیجیتال داخلی استفاده کنید.

نکته:

هیچگاه دارایی های خود را برای طولانی مدت در اکسچنج ها نگهداری نکنید.

آدرس ها و تراکنش های بیت کوین هر دو در بلاک چین ثبت می شوند و در دسترس عموم قرار می گیرند. با وجود اینکه آدرس بیت کوین نوعی نام مستعار است، در طول زمان می توان تراکنش های یک حساب مشخص را زیر نظر داشت، پس افراد و آژانس های دولتی می توانند شناخت بهتری از حساب مورد نظر، مالک احتمالی آن و خرید های انجام شده با آن داشته باشند.

در حالی که بعضی تصور می کردند که بیت کوین تاریخ معامله های خود را به طور کامل خصوصی نگه می دارد، سازمان هایی مانند سازمان های مجری قانون، از تجزیه و تحلیل بلاک چین برای پیگیری معاملات بیت کوین استفاده کرده اند.

در سالهای پس از انتشار بیت کوین، رمزارزهای متعددی ایجاد شدند تا کاربران امکان بیشتری برای ناشناس ماندن داشته باشند. برای مثال، بایت کوین (Bytecoin) به عنوان یکی از اولین رمزارزهای دنیای ارزهای دیجیتال معرفی شد ، یک رمزارز غیرمتمرکز و خصوصی که با توجه به متن باز بودن آن قابلیت استخراج را نیز دارا می باشد.

بزرگترین مزیت استفاده از شبکه بایت کوین برای انجام تراکنش های ناشناس، غیرقابل ردیابی و بدون کارمزد بوده است و می توانید از آن برای دریافت و انتقال پول با اطمینان از این که این تراکنش ها توسط شخص سومی ردگیری نمی شود، استفاده کنید.

مونرو (Monero) نیز به طور پیش فرض خصوصی است و در میان علاقه مندان به استفاده از ارز رمزپایه برای ناشناس ماندن، کاربرد گسترده ای یافته است.

بیشتر بخوانید: بلاک چین (Block Chain)

Monero

مونرو که با علامت اختصاصی XMR نمایش داده میشود یک ارز دیجیتال امن، خصوصی و غیر قابل ردیابی است که در آوریل ۲۰۱۴ راه اندازی شده است. توسعه دهندگان این ارز دیجیتال هیچ مقداری از آن را برای خودشان و تامین مالی شرکت کنار نگذاشتند. تیم برای شروع و ادامه کار خود متکی بر کمک های مالی بوده است.

مونرو توسط یک گروه هفت نفره هدایت می شود که پنج نفر از آن ها تصمیم بر ناشناس بودن گرفته اند. تنها دیوید لاتاپی (David latapie) و ریکاردو اسپاگنی (Ricardo spagni) از این گروه هویتی آشکار دارند.

پلتفرم مونرو متن باز (open source) است و از طریق سرمایه گذاری مردمی ارزش پیدا کرده است. مونرو از امضای حلقه ای و آدرس های ناشناس، برای پنهان سازی هویت فرستنده و گیرنده استفاده می کند. تیم توسعه دهنده اصلی دائما در حال گسترش مرزهای امنیت و ارتقا این ارز دیجیتال هستند. بر خلاف باور برخی از کاربران مونرو یک شرکت نیست و هیچ مالک و یا هیئت مدیره ای ندارد. مونرو نوعی ارز مانند بیت کوین یا اتریوم است.

داستان پیدایش مونرو در سال ۲۰۱۲ و با توسعه پروتکل CryptoNote شکل میگیرد. این پروتکل یکی از اولین پروتکل‌های بلاک چین بر مبنای حفظ حریم خصوصی بود و زمینه را برای شکوفایی تعدادی از رمز ارز‌های آینده مهیا کرد. این پروتکل در سال ۲۰۱۲ و زمانی ایجاد شد که نیکلاس فان سابرهاگن (Nicolas Van Saberhagen) وایت‌پیپر CryptoNote ۱٫۰ را منتشر کرد.

همانند بنیان‌گذار بیت کوین ساتوشی ناکاموتو، نیکلاس فان سابرهاگن نیز یک نام مستعار است. در حالی که حدس و گمان‌های در مورد هویت واقعی وی وجود دارد، کسی تاکنون ادعای مالکیت آن مقاله را مطرح نکرده است.

بایت‌کوین اولین رمز ارزی بود که حقیقتاً از پروتکل CryptoNote استفاده می‌کرد . با گذشت چندماه پس از عرضه بایت کوین و در پی انجام یک هاردفورک در سال ۲۰۱۴ مونرو با استفاده از پروتکل CryptoNight متولد شد.

بیشتر بخوانید: هارد فورک چیست؟

تراکنش‌های مونرو به چه صورت انجام میشود؟

در حال حاضر مونرو پادشاه دنیای حریم خصوصی است. زیرا فناوری زیربنایی آن یکی از موفق‌ترین پیشینه‌ها را دارد و همچنین به این دلیل که این سکه در میان سکه‌های حریم خصوصی، بیشترین ارزش بازاری را جذب کرده است.

مونرو نیز همانند بیت کوین و بسیاری دیگر از ارزهای دیجیتال از بلاک چین و از الگوریتم گواه اثبات کار (proof of work) برای تایید تراکنش ها استفاده می کند، با این تفاوت که مونرو سه فناوری امنیتی دیگر را نیز در خود دارد که سبب می‌شود تراکنش‌ها محرمانه بمانند.

این فناوری‌ها به ترتیب امضاهای حلقوی (Ring Signature)، نشانی‌های پنهانی (Stealth Addresses) و نیز تراکنش‌های محرمانه حلقوی (RingCT) نام دارند. این فناوری‌ها بسیار پیچیده هستند. اما اگر به زبان ساده بخواهیم به بررسی آنها بپردازیم:

امضاهای حلقوی موجب پنهان شدن مشخصات فرستنده پول می‌شود. در واقع هر تراکنش در میان گروهی از تراکنش‌های دیگر قرار می‌گیرد که همگی یکسان به نظر می‌رسند. کاربر در هنگام مشاهده اطلاعات موجود در بلاک چین نمی‌تواند منبع ارسال پول (مشخصات فرستنده) را بیابد.

علاوه بر استفاده از امضای حلقه ای، مونرو همچنین حفظ حریم خصوصی را از طریق آدرس های پنهانی که به صورت تصادفی تولید می شوند بهبود میبخشد.  آدرس های یکبار مصرف که برای هر معامله از طرف گیرنده ایجاد می شود. با استفاده از این ویژگی، گیرنده یک آدرس را منتشر می کنند ولی معاملات دریافتی به آدرس های منحصر به فردی منتقل میشوند. در نتیجه، معاملات مونرو نمی توانند با آدرس منتشر شده فرستنده یا گیرنده مرتبط شوند.

تراکنش‌های محرمانه حلقوی نیز میزان پول انتقال یافته را مخفی نگه می‌دارد. این فناوری یکی از جدیدترین قابلیت‌های امنیتی مونرو است. این قابلیت در ژانویه سال ۲۰۱۷ برای به‌روز رسانی شیوه پیشین مخفی نگه‌ داشتن میزان پول انتقال یافته به کار گرفته شد. وقتی یک تراکنش در شبکه مونرو انجام می‌شود، فرستنده باید کل کیف پول خود را وارد کرده و سپس دو خروجی برای آن تعیین کند. به این صورت که ابتدا مقدار پول مورد نظر برای انتقال و بقیه مبلغی که باید به کیف پول بازگردد تعیین می‌شود.

بیشتر بخوانید: جنسیس بلاک (Genesis Block) به چه معناست؟

تراکنش به این صورت تایید می‌شود که مجموع ورودی برابر با مجموع خروجی است و هیچ سکه جدیدی از این تراکنش ایجاد نمی‌شود. با این وجود، میزان دقیق مبلغ انتقال یافته مشخص نمی‌شود. رمزنگاری صورت گرفته از سمت فرستنده پول به گونه‌ای است که فقط رایانه‌های موجود در شبکه که برای تایید اعتبار تراکنش به کار می‌روند می‌توانند مقدار آن را بدانند.

 در عین حال، این مقدار از چشم سایر کاربران مخفی می‌ماند. همچنین مراحل امنیتی دیگری نیز در این فناوری وجود دارد که جلوی وارد شدن مقادیری کمتر از صفر از سوی کاربر فرستنده را می‌گیرد.

شایان ذکر است در حالی که سرویس های ترکیب شده برای بسیاری از رمزارزها در دسترس هستند، کاربران معمولا فقط زمانی سکه ها را ترکیب می کنند که به دنبال پنهان کردن چیزی باشند. با این حال، مونرو تمام سکه های مورد استفاده در معاملات را ترکیب می کند، که باعث می شود این سوء ظن کاهش یابد که سکه ها برای پنهان کردن اطلاعاتی که فرستندگان و گیرندگان نمی خواهند به دست اشخاص ثالث بیافتد، ترکیب شده اند.

در حالی که کاربران مونرو قادر به نگه داشتن تاریخ معامله خود به صورت خصوصی هستند، آنها همچنین می توانند اطلاعات را به صورت انتخابی به اشتراک بگذارند. هر حساب مونرو دارای یک کلید مشاهده است، که هر کسی را قادر می سازد تا معاملات حساب را بررسی کنند.

ویژگی‌های مونرو

• حریم خصوصی: شما کنترل کامل بر روی تراکنش های خود دارید. و مسئولیت ارز دیجیتالی مونرو شما تنها بر عهده شما می باشد. و به دلیل بی هویت بودن مالک مونرو هیچ کس نمی تواند بفهمد مونرو شما برای چه چیزی خرج شده است. فراهم کردن حریم خصوصی بی قید و شرط در پیرامون تراکنش‌ها یکی از مواردی است که سازندگان این رمزارز بر آن تأکید داشته‌اند.
• تمرکززدایی: اغلب رمزارزها ادعا می‌کنند که تمرکززدایی را سرلوحه کار خود قرار داده‌اند اما وقتی در عمل آن‌ها را بررسی کنید متوجه می‌شوید که آن‌ها هنوز فاصله زیادی با این مفهوم دارند. در واقع ارزها معمولاً از الگوریتم‌های اثبات سهام و یا اثبات کار بهره می‌برند که هیچکدام باعث تمرکززدایی واقعی نمی‌شود.
• مقیاس‌پذیری: یکی از مسائل عمده در حوزه رمزارزها مقیاس‌پذیری است. بیشتر این ارزها که بر اساس کدپایه بیت کوین شکل گرفته‌اند دارای یک “محدودیت حجم بلوک” هستند و این محدودیت خودش باعث نقدهای سنگینی در جامعه بیت کوین شده است. این در حالی است که مونرو با ابتکار سازندگانش از اندازه‌های پویا و انعطاف پذیر برای هر بلوک استفاده می‌کند. علاوه بر این یکی از دیگر مشکلاتی که محدودیت حجم بلوک به وجود می‌آورد پیدایش بازارهای پولی است.
• قابلیت معاوضه: قابلیت تعویض در سطح پروتکل در مونرو لحاظ شده و آن را به یک ارز دیجیتال واقعی تبدیل کرده است. این قابلیت که ظاهراً در مونرو بیشتر از سایر ارزهای رمزپایه به چشم می‌خورد به مشتریان اجازه می‌دهد تا هر چند واحد از یک ارز با میزان واحد مساوی از همان ارز را معاوضه کنند.

بطور مثال بیت کوین یک ارز دیجتالی دارای دفتر ثبت تراکنش های مشترک می باشد. و این به این معنا است که هر کسی می تواند به آن دسترسی پیدا کند و تراکنش ها را رصد و دنبال کند. مثلا اگر شما بیت کوین خریده اید که در زمانی در یک معامله غیر قانونی مانند فروش مواد مخدر استفاده شده است و این برای همیشه در دقتر ثبت باقی خواهد ماند و این بیت کوین به عنوان ارز دیجیتال لکه دار محسوب می شود و ارزش آن در بازار کمتر از یک بیت کوین سالم می باشد. این مشکلی است که مونرو از بین برده است. از انجایی که تمامی تراکنش ها و اطلاعات به شکل خصوصی باقی می مانند هیچ کس نمی تواند تراکنش های قبلی مونرو شما را ردیابی کند. و تاریخچه تراکنش ها هیچ گاه آشکار نخواهد بود.

• تعداد سکه ها: در ابتدا تعداد ۱۸٫۴ میلیون سکه مونرو استخراج خواهد شد. پس از پایان استخراج ۱۸٫۴ سکه روند استخراج قطع نخواهد شد و بصورت یک نمودار خطی، تعداد ۰٫۳ سکه در دقیقه قابل استخراج خواهد بود. همانطور که بالاتر نیز به آن اشاره شد این یعنی اینکه همیشه یک انگیزه ای برای استخراج توسط استخراج کنندگان وجود خواهد داشت.

بیشتر بخوانید: فورک بیت کوین چیست؟

فرآیند استخراج مونرو چگونه است؟

از آوریل ۲۰۱۴ مونرو حرکت آهسته اما پیوسته خودش را آغاز کرد تا اکنون که به جمع مدعیان بازار رمزارزها رسیده است. اگرچه خرید مونرو آسان‌تر و سریع تر است اما خیلی‌ها علاقه دارند تا خودشان این رمزارز را استخراج کنند.

الگوریتم CryptoNight مونرو در ابتدا به شکلی طراحی شد که امکان ماینینگ با cpu را به راحتی فراهم می‌کرد. اما در حال حاضر ماینینگ از طریق کارت گرافیک (GPU) روشی است که می‌تواند برای ماینر سودآورتر باشد. در ضمن هنوز هیچ مدار مجتمع برای کاربردهای خاص (ASIC) برای ماینینگ مونرو معرفی نشده است.

توجه داشته باشید که راه درست استخراج این ارز دیجیتال تنها از طریق استخر استخراج (Mining Pool) مونرو است؛ زیرا استخراج آن هرگز به تنهایی صرفه اقتصادی ندارد. اولین چیزی که باید در مورد آن فکر کنید این است که آیا قصد دارید انفرادی به استخراج مونرو بپردازید یا ترجیح می دهید به یک استخر استخراج ملحق شوید؟

استخراج در استخرها معمولا با هزینه هایی همراه است، اما مزایای بسیاری نیز دارد. کاربرانی که قدرت محاسباتی کافی ندارند ممکن است جهت گرفتن پاداش حل مساله زمان طولانی را صرف نمایند؛ برخلاف یک استخر استخراج که کاربران آن تلاش خود را به منظور کاهش واریانس و جریان مداوم درآمد با یکدیگر به اشتراک می گذارند.

بیشتر بخوانید: ماینینگ بیت کوین چگونه عمل می‌کند؟

مزیت‌های مونرو نسبت به بیت کوین

• الگوریتم استخراج مونرو: استخراج بیت کوین در مدارهای مجتمع با کاربرد خاص که به اختصار (ASIC) گفته می‌شود و همینطور کارت‌های گرافیک قدرتمند نسبت به پردازنده رایانه‌ خانگی و لپ تاپ سریع‌تر است. اهمیت این موضوع در این است که برای کاربر معمولی استخراج بیت کوین هیچ ارزشی ندارد. وقتی کاربران نتوانند در استخراج مشارکت کنند پس گروهی خاص از استخراج کننده‌ها با سخت‌ افزار قوی و به صورت متمرکز در کشورهایی که هزینه برق در آنها کمتر است در شبکه بیت کوین مشارکت می‌کنند.
• انطباق پذیری اندازه بلاک: بلاک مونرو به صورت تقریبی هر دو دقیقه ساخته تکمیل می‌شود، در حالی که هر بلاک بیت کوین در ۱۰ دقیقه تولید می‌شود. بلاک‌های بیت کوین دارای محدودیت حداکثر اندازه هستند و از طرف دیگر برای تایید هر تراکنش، آن تراکنش باید وارد یک بلاک شود، حال آن که بلاک‌های بیت کوین به دلیل حجم بالای تراکنش‌ها به سرعت پر می‌شوند و زمان زیادی در حدود یک ساعت باید منتظر تایید تراکنش بمانید و اگر بخواهید کارتان زودتر راه بیافتد باید کارمزد بیشتری به شبکه بدهید. مونرو از ابتدا به شکلی طراحی شده که بتواند اندازه بلاک را مطابق افزایش در تعداد تراکنش به صورت خودکار تغییر دهد تا کاربران زمان بسیار کمتری را برای تایید منتظر بمانند.
• حریم خصوصی: همانطور که در ابتدا گفته شد مزیت اصلی مونرو نسبت به بیت کوین و دیگر ارزهای رمزپایه اهمیت ویژه تیم توسعه آن به حفظ حریم خصوصی و ناشناس ماندن کاربران است. مونرو در حال توسعه پروژه اینترنت مخفی I2P است که با اجرای کامل آن نه تنها کسی نمی‌تواند هویت شما و تراکنش‌های شما را رد گیری کند حتی اگر اینترنت شما کنترل شود استفاده از مونرو قابل تشخیص نخواهد بود.
• تبدیل و خرید و فروش: با توجه به پیشتاز بودن بیت کوین و محبوبیت عمومی کسب شده، بسیاری از صرافی‌ها در وهله اول بیت کوین را پذیرفتند و همینطور تعداد فروشگاه‌ها یا خدمات پذیرنده زیادی هم بیت کوین قبول می‌کنند. هر چند مونرو نسبت به بیت کوین در این حد پذیرفته نشده است اما در حدود ۲ سالی که از عمر آن می‌گذرد پیشرفت خوبی در گسترش و پذیرش داشته که به رتبه دهم ارزهای رمزپایه صعود کرده است.
• قیمت مونرو: در مقایسه با قیمت مونرو مشخص است که بیت کوین پادشاه ارزهای رمزپایه است. قیمت مونرو هم در حال رشد است و برای خیلی از افراد که نمی‌توانند یا نمی‌خواهند در بیت کوین سرمایه گذاری کنند مونرو یک گزینه جذاب است.

در کل بیت کوین بهتر است یا مونرو؟

در انتهای این مقایسه به طور اجمالی مونرو برنده حفاظت از حریم خصوصی، سرعت، امنیت و تمرکز زدایی است و در مقابل بیت کوین برنده محبوبیت، پذیرش، تبدیل پذیری، تعداد بیشتر توسعه دهندگان و قیمت است.

کیف پول ذخیره سازی مونرو

دیر یا زود با افزایش قیمت مونرو، بسیاری از مردم به دنبال راهی برای نگهداری توکن های XMR خود در فضایی امن هستند. کیف پول های معتبر مختلفی برای ذخیره ی مونرو وجود دارد که شما میتوانید با مراجعه به وبسایت رسمی مونرو آن ها را تهیه و استفاده کنید. 

مونرو با وجود محبوبیت در بین ارزهای دیجیتال، هنوز توسط دو کیف پول سخت افزاری بزرگ TREZOR و Ledger Nano S پشتیبانی نمی شود. اما مونرو در برنامه پشتیبانی هردوی این کیف پول ها قرار دارد. کیف پول آنلاین کوین پیمنت نیز ذخیره سازی دارایی مونرو را پشتیبانی می کند.

NEO یک پلتفرم بلاک چین و همچنین یک ارز رمزنگاری شده برای ایجاد یک اقتصاد دقیق است که انتقال داده‌های بین‌المللی و دیجیتال را بین کاربران تسهیل می‌بخشد. هدف اولیه NEO استفاده از قراردادهای هوشمند و دیجیتال غیر متمرکز و تبدیل شدن به نماینده توزیع، از دارایی‌های دیجیتال بوده است (به عنوان مثال، پرداخت اجاره با استفاده از یک قرارداد هوشمند که یک بار در ماه به صورت خودکار چک می‌نویسد و ارسال می‌کند).

تاریخچه کوین NEO

تاریخچه کوین NEO جالب است. این شرکت در ابتدا در سال ۲۰۱۴ با اسم «AntShares» راه‌اندازی شد. در عرضه اولیه این کوین (ICO)، در شانگهای، این پروژه مبتنی بر بلاک چین بیش از ۵/۱ میلیون دلار به دست آورد و همچنین در چارچوب بلاک چین جهانی OnChain توسعه یافت.

Antshares خیلی زود در میان معامله گران در بازار رمزارزهای چین به عنوان رقیب اتریوم شهرت یافت. با این حال، بازار جهانی را زیاد تحت تاثیر خود قرار نداد. برای حل این مسئله، تیم توسعه AntShares تصمیم گرفت تا آن را به عنوان NEO بازنویسی کند. NEO اولین پلت فرم بلاک چین غیر متمرکز و ارز رمزنگاری شده منبع باز است که در چین راه اندازی شد.

در عرض چند ماه پس از تغییر برند، NEO جزء ۱۰ کوین برتر بزرگترین اکسچنج‌های جهان شد. تعجب آور بود که موتورهای جستجو به یکباره با حجم وسیعی از سوالاتی مانند کوین NEO چیست؟ و ارز رمزنگاری NEO چیست؟ رو به رو شدند.

بیشتر بخوانید: اتریوم چیست و چگونه کار می کند؟

بنیانگذار کوین NEO چه کسی است؟

NEO توسط  Da HongFei در فوریه ۲۰۱۳ بنیان گذاری شد. کوین NEO همچنین توسط یکی دیگر از بنیان گذاران و توسعه دهندگان آن به نام  Erik Zhang پشتیبانی می‌شود.

عرضه کل کوین NEO

در مجموع ۱۰۰ میلیون NEO در بلاک اصلی ایجاد شده و با توجه به مکانیزم توزیع آن، عرضه شده است. مقدار کل کوین‌های NEO ثابت است و نمی‌تواند افزایش یابد. در ابتدا، ۱۰۰ میلیون NEO به دو دسته تقسیم شدند. ۵۰ میلیون NEO از طریق ICO فروخته شد و به سرمایه گذاران اولیه داده شد. ۵۰ میلیون باقیمانده NEO توسط “شورای NEO” رزرو شده است تا بتوان عرضه آن را در طی گذر زمان مدیریت کرد.

توزیع NEO

در تاریخ ۱۶ اکتبر سال ۲۰۱۷، عرضه کوین NEO به پایان رسید و ۵۰ میلیون NEO آزاد شد. توزیع کوین NEO منتشر شده به شرح زیر است:

• ۱۰ میلیون NEO به توسعه دهندگان NEO و اعضای شورای NEO داده شد.
• ۱۰ میلیون NEO به عنوان انگیزه برای توسعه دهندگان در اکوسیستم NEO تعیین شد.
• ۱۵ میلیون NEO برای سرمایه گذاری در پروژه های توسعه بلاکچین NEO اختصاص داده شده است.
• ۱۵ میلیون NEO برای روز مبادا کنار گذاشته شده است.

در حال حاضر ۶۵ میلیون کوین NEO در گردش وجود دارد و همچنین به نظر نمی‌رسد که استفاده از NEO بیش از ۱۵ میلیون توکن در سال باشد.

چگونه کوین NEO ماین می‌شود؟

وقتی افراد سعی می‌کنند که چگونگی ماین NEO را بفهمند از اینکه این کوین غیرقابل ماین کردن است نا امید می‌شوند. قضیه از این قرار است که هرچه شما NEO بیشتری داشته باشید، GAS بیشتری به دست می‌آورید (GAS توکن مورد نیاز برای اجرای شبکه است).

با گذشت زمان چند سال طول خواهد کشید تا مقدار GAS به ۱۰۰ میلیون ظرفیت کامل خود برسد. همانطور که NEO به طور کامل از قبل تهیه شده است، دارندگان NEO فقط هزینه‌های مربوط به معاملات را دریافت می‌کنند.

NEO چگونه کار می‌کند؟

NEO یک رویکرد ترکیبی برای فناوری بلاک چین خود درنظر گرفته است. در حالی که NEO از بلاک چین خود استفاده می‌کند، نحوه انتقال دارایی‌ها متفاوت است. NEO دارای دو توکن رمزگذاری است:

• NEO – قبلا به عنوان (AntShares (ANS نامگذاری شده بود.
• GAS – قبلا به عنوان (AntCoins (ANC نامگذاری شده بود.

توکن NEO با امنیت کامل عمل می‌کند و مانند سهام در شرکت هاست. این توکن در ایجاد بلوک، تغییرات شبکه، مدیریت شبکه و سایر نیازها مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

توکن GAS به عنوان سوختی برای بلوک NEO عمل می‌کند. بر خلاف NEO، GAS با ضریب ۸^۱۰/۱ قابل تقسیم است. GAS برای تخصیص منابع، هزینه‌های شبکه و همچنین برای عملیاتی مانند ارائه انگیزه برای حفظ بلاک چین و اجرای قراردادهای هوشمند و DApps استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید: ریپل چیست؟

امکانات کوین NEO

بر خلاف بیت‌کوین و اتریوم، که الگوریتم اجماع اثبات کار (POW) را اتخاذ کرده‌اند (که عامل محدود کننده‌ای است که انرژی بسیار زیادی را مصرف می‌کند) NEO از مکانیسم اجماع dBFT استفاده می‌کند که از معاملات بیشتری در یک زمان پشتیبانی می‌کند.

در مقایسه با ۱۵ تراکنش در ثانیه‌ی اتریوم، NEO تا ۱۰٬۰۰۰ تراکنش در ثانیه را پشتیبانی می‌کند. از جمله ویژگی‌های کلیدی کوین نئو:  NeoFS و NeoQ می‌باشد.

سرویس NeoFS اجازه ذخیره سازی غیر متمرکز را به شما می‌دهد. NeoFS مانند یک dropbox به حساب می آید. مکانیزم رمزنگاری مبتنی بر شبکه NeoQ مسئله‌هایی را ایجاد می‌کند که توسط رایانه‌های کوانتومی قابل حل نیست.

یکی دیگر از ویژگی‌های مهم کوین NEO این است که بر خلاف دیگر ارزهای رمزنگاری شده قابل تقسیم نیست؛ کمترین واحد آن همیشه ثابت خواهد بود.

بر خلاف اتریوم، که تنها با زبان برنامه نویسی Solidity پشتیبانی می‌شود، NEO توسط زبان‌های برنامه نویسی متعددی مانند Java، Python و #C پشتیبانی می‌شود.

لیست ICO های کوین NEO

پروژه هایی وجود دارند که NEO قصد پیاده سازی آن ها را دارد. توجه داشته باشید که برخی از این ICOها در نقشه راه کوین NEO ممکن است در بلاکچین NEO اجرایی شود.

• ICOهای انجام شده: Zeepin، Thecky، Qlink، Trinity  وOntology
• ICOهای آینده: NEO :  NEX، YouPayGo، PeerAtlas، Apex، Thor، و Narrative

بیشتر بخوانید: ICO چیست؟

نقشه راه NEO، پتانسیل های آینده

همانطور که از لیست ICOها مشخص است، پروژه‌های بسیار خوبی در راه است. اگر چه اکثر تمرکز NEO  بر روی ICO ها می‌باشد، اما نقشه راه NEO نقاط قوت دیگری نیز دارد. NEO به طور پیوسته در حال توسعه و پیشرفت می‌باشد و به تازگی در حال توسعه «شبکه هستی شناسی» است (مکانیسم امنیتی که از انطباق و شفافیت برای تقویت اقتصاد هوشمند NEO و همچنین پلتفرم موجود خود استفاده می‌کند)

Iota Coin

آیوتا مانند سایر پروژه‌های ارز دیجیتال قصد داشت یک سیستم پرداخت عمومی ایجاد کند که بتواند تراکنش‌ها را سریع تر، امن تر، ارزان تر و با مقیاس پذیری بالاتر پردازش کند.  پروژهٔ آیوتا همچنین از ارز دیجیتال مخصوص به خود به نام (MIOTA) رونمایی کرده است.

قبل از اینکه آیوتا به طور رسمی راه اندازی شود، بودجهٔ خود را از طریق عرضهٔ اولیه سکه جمع آوری کرد. پروژه در مجموع ۳۰۰۰ بیت کوین جمع آوری کرد که در آن موقع ارزشی معادل ۴۳۴۰۰۰ دلار داشت. از آن موقع تاکنون بازار سرمایهٔ‌ آيوتا به بیش از ۱۴ میلیارد دلار رسیده است.

یکی از جذاب ترین ویژگی‌هایی که آیوتا کوین دارد این است که بجای استفاده از فناوری بلاک چین از یک سیستم منحصر به نام "تنگل" استفاده می‌کند. یعنی تمام بخش‌های داده به یکدیگر متصل هستند یا به اصطلاح لینک شده‌اند.

تنگل چیست؟

یکی دیگر از جذابیت‌های آیوتا عدم حضور ماینرها است. در شبکهٔ آیوتا همه چیز متفاوت عمل می‌کند به طوریکه هر کس قصد ارسال دارایی از طریق شبکه را داشته باشد باید در تایید سایر تراکنش‌ها به شبکه کمک کند. به مثال زیر توجه کنید:

• جان به چارلی مبلغی ارسال می‌کند.
• جان باید در حین انتقال، تراکنشِ مربوط به دو کاربر دیگر به نام بیلی و کیت را تایید کند.
• اون این کار را توسط قدرت محاسباتی سیستم خود انجام می‌دهد.
• بیلی یا کیت نیز هر گاه تصمیم به انتقال سرمایه در شبکه کنند موظف هستند تراکنش‌های دو کاربر دیگر را تایید کنند. 
• این کار مانند یک زنجیره در شبکه ادامه خواهد یافت. ایده‌ای که پشت این قضیه است باعث می‌شود تا افراد زیادی از سیستم آیوتا استفاده کنند و در نتیجه مقیاس پذیری شبکه افزایش یابد. مقیاس پذیری باعث می‌شود تا تراکنش‌ها بدون هیچ محدودیتی در شبکه پردازش و تایید شوند.

بیشتر بخوانید: تراکنش کوین بیس (Coinbase) یا تولید نسل

نکتهٔ جالب اینکه تیم سازندهٔ آيوتا اذعان داشت که سیستم هنوز نوعی الگوریتم اثبات کار است، اما با این حال یک سیستم کارآمدتر است.

تراکنش‌های آیوتا

کارمزد

ویژگی دیگر تنگل رایگان بودن کارمزد تراکنش‌های آن است. این به این خاطر است که ماینرها در شبکه حضور ندارند و همه در شبکه موظف هستند سایر تراکنش‌ها را تایید کنند که این کار تنها هزینهٔ برق اندکی به همراه دارد. با حذف کارمزدها، پروتکل آیوتا می‌تواند از فرایند "ریز پرداخت‌ها" استفاده کند.

ریز پرداخت‌ها در آگهی‌های اینترنتی استفاده می‌شوند. به طور مثال شما وارد سایتی می‌شوید. سایت مورد نظر تبلیغی در کنار محتوای خود قرار داده است که شما با کلیک کردن روی آن و مشاهدهٔ آگهی مقداری پاداش دریافت می‌کنید. پاداش‌ها متفاوت هستند، مثلا در بازی‌های آنلاین سکه یا الماس رایگان جایزه می‌گیرید و در صنعت رمزنگار، ارز دیجیتال مانند آیوتا پاداش می‌گیرید.

سرعت تراکنش

آیوتا برای افزایش سرعت تراکنش خود از سیستم "کوردیناتور" استفاده می‌کند. این سیستم شبیه به یک پروتکل متمرکز عمل می‌کند که به طور موقت وظیفهٔ اثبات تراکنش‌ها را برعهده دارد؛ زیرا آیوتا قصد دارد این وظیفه را به عهدهٔ کاربران خود بسپارد، اما به دلیل آنکه پروژه هنوز در ابتدای راه خود قرار دارد و کاربران کمی از آن استفاده می‌کنند این کار فعلا شدنی نیست. 

بیشتر بخوانید: جهش بزرگ نهنگ بیت کوین

بنابراین، در حال حاضر ممکن است تراکنش‌ها چند دقیقه طول بکشند و حتی هنگام اختلالات شبکه این زمان افزایش یابد. برای اینکه سرعت تراکنش‌ها افزایش یابد، باید افراد زیادی جهت تایید تراکنش‌ها به شبکه بپیوندند.  تیم سازندهٔ آیوتا در حال طراحی سیستمی به نام "فلش چنل" است که تراکنش‌ها را در یک چشم به هم زدن تایید می‌کند. اگر آن‌ها بتوانند این طرح را به سرانجام برسانند قطعا آیوتا به عنوان سریع ترین ارز دیجیتال جهان شناخته می‌شود.

امنیت

سیستم کوردیناتور متمرکز است و اگر سرورهای آن قطع شوند، آنگاه کل شبکه در معرض خطر قرار می‌گیرد. این اتفاق قبلا هم برای شبکه افتاده بود و منجر به قطعی چند روزهٔ سیستم آيوتا شده بود. سیستم کوردیناتور همچنین به منظور جلوگیری از "حملهٔ ۳۴ درصدی" در شبکه نصب شده است. چرا به آن حملهٔ ۳۴ درصدی می‌گویند؟

هکرها برای اینکه بتوانند با قدرت محاسباتی سیستم‌های خود تغییراتی در شبکه اعمال کنند باید کنترل ۳۴ درصد از شبکه را بدست آورند. بیت کوین نیز همیشه در معرض این خطر قرار دارد با این تفاوت که هکر باید کنترل ۵۱ درصد از شبکهٔ بیت کوین را بدست آورد.

البته آیوتا در مسیر تمرکز زدایی قرار دارد و در آینده‌ای نزدیک تمام سرورهای آن غیرمتمرکز خواهند شد. در ضمن آیوتا نباید از خطر چکش خواری غافل شود زیرا ارزهای دیجیتال بزرگ از جمله بیت کوین با این مشکل مهم مواجه شده‌ بودند.

مزایا و معایب

مزایا

• تراکنش‌های رایگان
• مقیاس پذیری بالا
• پردازش تمامی داده‌ها - تنها به تراکنش‌های مالی ختم نمی‌شود
• تراکنش‌های فوری (بزودی)
• عدم حضور ماینرها - مشارکت تمامی کاربران در شبکه

معایب

• هنوز در شرف راه اندازی
• مشخص نبودن تاریخ دقیق راه اندازی
• متمرکز بودن
• نقص فنی فراوان
• امنیت متوسط

یکی از این کوین‌ها لایت کوین (Litecoin) نام دارد که در سال ۲۰۱۱ معرفی شد. هدف لایت کوین این بود تا تبدیل به نسخهٔ سبک تر بیت کوین شود. آیا می‌دانستید سرعت تراکنش لایت کوین ۴ برابر بیت کوین است و هزینهٔ آن نیز به مراتب کمتر است؟ برای اینکه دربارهٔ تمام این‌ها بدانید به ادامهٔ مقاله توجه کنید.

تاریخچه

لایت کوین اولین بار در سال ۲۰۱۱ توسط کارمند سابق گوگل چارلی لی معرفی شد. چارلی مانند بسیاری از طرفداران بلاک چین‌ معتقد بود که بیت کوین دارای نواقص متعددی است.

• سرعت تراکنش کم
• روشی که استخراج می‌شود
• مقیاس پذیری پایین

همانطور که در مقاله‌های قبلی گفتیم مقیاس پذیری به معنی میزان پردازش تراکنش در هر ثانیه است. هرچه تعداد افراد در بلاک چین بیشتر شود، مقدار زمان مورد نیاز برای پردازش تراکنش بیشتر می‌شود. در نتیجه سرعت تراکنش‌ها کند می‌شود. برای مثال بیت کوین در هر ثانیه ۷ تراکنش پردازش می‌کند یعنی مقیاس پذیری آن ۷ است.

برای اینکه چارلی لی به هدفش برسد و بتواند نسخهٔ سبک تر بیت کوین را ارائه دهد، می‌بایست یک چیز جذاب به نام "انشعاب سخت" ارائه می‌داد. انشعاب که بهترین ترجمه برای واژهٔ (Fork) است  زمانی رخ می‌دهد که در یک بلاک چین اصلی تغییراتی حاصل شود. دو نوع انشعاب وجود دارد که در ادامه آن‌ها را توضیح خواهم داد.

 اولین نوع انشعاب نرم نام دارد. این انشعاب زمانی اتفاق می‌افتد که یک بلاک چین ارتقا داده می‌شود، اما قوانین بلاک جدید هنوز توسط نسخهٔ قبلی قابل شناسایی هستند. انشعاب‌های نرم زیادی در بلاک چین بیت کوین ایجاد شده‌اند. هرچند بیت کوین غیر متمرکز است و هیچ مرجع واحدی بر آن کنترل ندارد، اما با این وجود برای ایجاد تغییرات نیاز به رای اکثریت در شبکه است. تغییرات فقط با دریافت ۵۱ درصد رای از افراد حاضر در شبکه امکان پذیر است.

دومین نوع انشعاب، انشعاب سخت است. این انشعاب زمانی رخ می‌دهد که تغییرات بزرگی مورد نیاز است و تنها راه رسیدن به آن ایجاد یک بلاک چین جداگانه است! این همان کاری است که چارلی لی با لایت کوین انجام داد.

بیشتر بخوانید: پدیده آلت کوین رو به پایان است!

لایت کوین چیست؟

هنوز شباهت‌های زیادی بین لایت کوین و بیت کوین وجود دارد و به همین دلیل لایت کوین را برادر بیت کوین می‌نامند. در واقع اگر بیت کوین طلا باشد آنگاه می‌توان لایت کوین را به عنوان نقره قلمداد کرد. اصلی ترین هدف لایت کوین تبدیل شدن به یک سیستم پرداخت جهانی است. طوری که مردم بتوانند دارایی‌های خود را در هر جایی که هستند بدون نیاز به شخص ثالث مانند بانک به یکدیگر ارسال کنند.

برای اینکه بتوانید به سوال لایت کوین چیست؟ پاسخ دهید ابتدا باید درک کاملی از مشکل دنیای واقعی داشته باشید که لایت کوین در تلاش است آن را حل کند. به عنوان مثال، تصور کنید که جان (ساکن بریتانیا) قصد دارد مبلغی به باب (ساکن کنیا) ارسال کند. اگر از بانک استفاده کند مشکلات زیر را خواهد داشت:

• هزینهٔ تراکنش گزاف
• چندین روز طول می‌کشد تا به دست باب برسد
• جان باید فرم‌های بسیاری را پر کند

بنابراین اگر جان بجای بانک از لایت کوین برای پرداخت استفاده کند دیگر با چنین مشکلاتی مواجه نخواهد شد. اول از همه اینکه هزینهٔ ارسال لایت کوین بسیار ارزان است. در حقیقت هزینهٔ تراکنش آن کمتر از یک سنت است! 

دوم آنکه تراکنش‌های لایت کوین تنها ۲.۵ دقیقه طول می‌کشد تا انجام شوند که نسبت به بانک بسیار سریع تر عمل می‌کند. فرقی نمی‌کند که این مبلغ را به همسایهٔ خود ارسال کنید یا به شخصی در خارج از کشور؛ تنها چند دقیقه زمان می‌برد تا مبلغ شما به دست گیرنده برسد.

و در آخر اینکه لایت کوین غیر متمرکز است و شما کنترل کامل بر دارایی خود دارید. این بدان معناست که نیاز به پر کردن هیچ فرمی برای ارسال مبلغ خود ندارید. لایت کوین با چنین مزایایی می‌تواند جایگزین مناسبی برای انتقال سرمایه باشد. اکنون می‌توانید به این سوال جواب دهید که لایت کوین چیست؟. 

فناوری استفاده شده در لایت کوین

در مثال قبلی توضیح دادم که جان قصد داشت مبلغی به باب ارسال کند. جان فقط شنیده بود که انتقال پول از طریق لایت کوین ارزان تر و سریع تر است اما نمی‌دانست که بلاک چین لایت کوین چگونه عمل می‌کند. برای درک این موضوع به مثال‌های زیر توجه کنید:

• برای دریافت مبلغ، شما نیاز به نشانی کیف پول لایت کوین دارید. همه می‌توانند به صورت رایگان و هر تعداد که می‌خواهند کیف پول بسازند. مانند حساب‌های بانکی.
• جان وارد کیف پول لایت کوین خود می‌شود و مبلغی به نشانی کیف پول باب ارسال می‌کند. جان تصمیم گرفته است تا مبلغ ۱۰ لایت کوین به باب ارسال کند.
• هنگامی که جان مبلغ را ارسال کند، تراکنش به بلاک چین لایت کوین ارسال می‌شود.
• هزاران تراکنش دیگر نیز وجود دارد که از طریق بلاک چین لایت کوین انجام خواهد شد. هر ۲.۵ دقیقه یک بلاک تولید می‌شود.(بلاک پکیجی برای نگهداری از تراکنش است).
• بلاک‌ها تراکنش‌های مختلفی را حمل می‌کنند که یکی از آن‌ها مربوط به تراکنش جان است. قبل از اینکه مبلغ به کیف پول باب ارسال شود، تراکنش باید تایید شود.
• از آنجایی که لایت کوین غیر متمرکز است، هیچ مرجع واحدی آن را تایید نمی‌کند بلکه گروهی از داوطلبان به نام "ماینرها" از قدرت محاسبهٔ خود برای حل معادلات بسیار دشوار استفاده می‌کنند. اینگونه، بلاک‌های تراکنش‌ تایید می‌شوند.
• پس از ۲.۵ دقیقه، ماینرها معادلات را حل می‌کنند و تمام تراکنش‌های داخل بلاک را تایید می‌کنند. اکنون باب پس از تایید، مبلغ را دریافت می‌کند.

همانطور که در بالا اشاره کردم مقیاس پذیری بیت کوین ۷ است یعنی در هر ثانیه می‌تواند ۷ تراکنش را پردازش و تایید کند. اما در آن سو لایت کوین مهمترین هدفش این است تا نسبت به بیت کوین سریع تر عمل کند. تیم توسعه دهندهٔ لایت کوین موفق شده است تا مقیاس پذیری آن را تا رقم ۵۶ برساند، به طوریکه در هر ثانیه ۵۶ تراکنش لایت کوین در بلاک چین پردازش و تایید می‌شود. 

بیشتر بخوانید: مسترنود (MasterNode)

امنیت

بیشتر اپلیکیشن‌هایی که تاکنون از آن‌ها استفاده کرده‌اید دارای سرورهای متمرکز بوده‌اند (مانند فیسبوک، اینستاگرام، توییتر و غیره). این بدان معناست که به اشخاص ثالث در این شرکت‌ها اجازه می‌دهید تا از اطلاعات شخصی شما در برابر هکرها محافظت کنند.

بانک‌ها نمونهٔ دیگری از شرکت‌های متمرکز هستند. اگر یک مجرم بتواند سرورهای مرکزی بانک را هک کند، آنگاه قادر است به تمامی حساب‌ها از جمله حساب بانکی شما دسترسی پیدا کند و همهٔ دارایی شما را سرقت کند. متاسفانه، سرورهای متمرکز همیشه مورد حملهٔ هکرها قرار می‌گیرند و هیچ چیز جلودارشان نیست. 

این امر تا قبل از معرفی سیستم‌های پرداخت غیرمتمرکز مانند لایت کوین امکان پذیر بود! اما اکنون این کار بسیار سخت یا بهتر است بگویم غیر ممکن شده است زیرا برای هک کردن چنین سیستم‌های غیرمتمرکزی باید کنترل ۵۱ درصد از شبکه را بدست آورد که امری محال است. یعنی اگر هزار سیستم (ماینر) در شبکه وجود داشته باشد، هکر باید کنترل ۵۱۰ سیستم را بدست بیاورد.

شانس انجام این کار تقریبا صفر است زیرا شبکه بسیار گسترده است. در حقیقت اگر بخواهیم شبکهٔ لایت کوین را هک کنیم باید میلیاردها دلار هزینه کنیم که شاید با این همه هزینهٔ گزاف تنها بخش کوچکی از شبکه را بتوان کنترل کرد. مسلما این کار ارزش این همه هزینه را نخواهد داشت.

مهمترین موضوع این است که لایت کوین شما چقدر ایمن است. این امر بستگی به روش نگهداری شما دارد. کیف پول‌های متعددی برای لایت کوین وجود دارند که هر کدام دارای ویژگی خاصی هستند.

به این فکر کنید که چگونه پول خود را در دنیای واقعی نگهداری می‌کنید. قرار دادن مقداری دلار در کیف پول چرمی‌تان برای سهولت شما عالی است و می‌توانید آن را به راحتی خرج کنید، اما مسلما هیچوقت تمام دارای زندگیتان را در کیف خود نمی‌گذارید. احتمالا آن را در جایی بسیار امن مانند گاوصندوق یا بانک می‌گذارید.

حالا همین موضوع را برای نگهداری از لایت کوین در نظر بگیرید. احتمالا مقداری از لایت کوین خود را برای مصرف روزمره در کیف پول خود قرار دهید، اما هرگز تمام داراییتان را در آن نگهداری نخواهید کرد.

کیف پول همراه یا دسکتاپ

اگر مقدار کمی کوین در اختیار دارید و می‌خواهید دسترسی آسان و سریع به آن داشته باشید، بهتر است از کیف پول همراه یا دسکتاپ (کیف پول نرم افزار) استفاده کنید. این کیف‌ها به دلیل اینکه فضای کمی را در موبایل یا کامپیوتر شما اشغال می‌کنند و از امنیت قابل قبولی برخورداراند  بسیار عالی هستند.

با استفاده از کیف پول نرم افزار،‌ شما تنها شخصی هستید که به کلید خصوصی خود دسترسی دارید. حتی تیم توسعه دهندهٔ کیف پول هم قادر به دیدن آن نیست. شما همچنین می‌توانید گزینهٔ بازیابی را در کیف پول خود فعال کنید. بنابراین اگر گذرواژهٔ خود را فراموش کردید دسترسی شما به داراییتان قطع نخواهد شد.

کلید خصوصی مانند رمز کارت بانکی شما می‌ماند و برای ورود به کیف به آن نیاز دارید. کلید عمومی نیز مانند شماره حساب در بانک است که برای ارسال و دریافت کوین در کیف پول به داشتن آن نیاز دارید. 

بیشتر بخوانید: شاردینگ چیست؟

کیف پول سخت افزار

امن ترین راه برای نگهداری از دارایی خود کیف پول سخت افزار است. این کیف معادل یک صندوق امانات برای ارز دیجیتال است. کیف پول‌های سخت افزار به شما اجازه می‌دهند تا دارایی خود را به صورت آفلاین ذخیره کنید، به طوری که هیچگاه به اینترنت متصل نمی‌شوند. شاید این کار باعث شود که دیگر مانند کیف پول‌های نرم افزار نتوانید دارایی خود را سریع ارسال یا دریافت کنید، اما امن ترین گزینه است.

معروف ترین نمونهٔ این کیف نانو لجر اس است. حتی اگر قیمت این کیف‌ها گران باشد باید به عنوان امن ترین گزینه به آن‌ها توجه کنید، مخصوصا هنگامی که مقدار زیادی کوین در اختیار داشته باشید. نانو لجر اس به شما این امکان را می‌دهد که یک گذرواژهٔ بازیابی بسازید تا هنگام گم شدن کیف پول سخت افزار خود مجددا به دارایی خود دسترسی پیدا کنید.

سوء استفاده از لایت کوین

افراد زیادی هستند که در کمین نشسته‌اند تا از فناوری‌های نو برای نفع شخصی خود استفاده کنند. متاسفانه ارزهای دیجیتال نیز از این غائله مستثنی نیستند. یکی از موضوع‌هایی که دولت‌ها نگران آن هستند فناوری بلاک چین است که از آن برای پولشویی استفاده می‌شود. این اقدام توسط مجرمان انجام می‌شود که تلاش می‌کنند پول‌های غیر قانونی خود را از دولت مخفی کنند تا مصادره نشوند.

از آنجایی که لایت کوین به افراد اجازه می‌دهد تا دارایی‌های خود را مخفیانه به یکدیگر انتقال دهند، متاسفانه بستری برای مجرمان می‌شود تا به پولشویی بپردازند. اگرچه تمامی تراکنش‌ها بر روی بلاک چین قابل رویت هستند، اما تنها اطلاعاتی که نمایش داده می‌شود نشانی کیف پول است که با هویت واقعی فرستنده و گیرنده ارتباطی ندارد. 

این موضوع بسیار شبیه به گریزگاه مالیاتی است که در آن مجرمان پول‌های خود را مخفی می‌کنند تا مقامات مالیاتی نتوانند بفهمند که آن‌ها چقدر سرمایه دارند. نگرانی بعدی که در رابطه با ارزهای دیجیتال وجود دارد استفادهٔ آن در دارک وب است. دارک وب (Dark web) جایی است که کالا‌های غیرقانونی مانند مواد مخدر،‌ سلاح و کارت‌های اعتباری به سرقت رفته به صورت آنلاین خرید و فروش می‌شود.

یک نمونه از این دارک وب‌ها ، وب سایت Silk road است. جادهٔ ابریشم وب سایتی بود که در آن انواع فعالیت‌های غیرقانونی به وسیلهٔ ارز دیجیتال بیت کوین انجام می‌شد. این سایت در سال ۲۰۱۳ توسط اف بی آی شناسایی و مسدود شد. این در حالی بود که قبل از مسدود شدن حدود یک میلیارد دلار تراکنش بیت کوین در آن به ثبت رسیده بود.

درست است که لایت کوین و سایر ارزهای دیجیتال برای فعالیت‌های غیر قانونی مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما تعداد افرادی که به چنین فعالیت‌های مشغول هستند اندک است. بیشتر مردم ارزهای دیجیتال را به خاطر ارزانی، سهولت و سرعت بالای تراکنش آن‌ها انتخاب می‌کنند.

دش مانند بیت کوین یک ارز دیجیتال است که می‌توان از آن به عنوان یک واحد پول برای ارسال و دریافت پرداخت‌ها استفاده کرد. در واقع دش بر اساس فناوری بلاک چینِ بیت کوین ساخته شده است، با این تفاوت که اصلاحات قابل توجهی در این زمینه انجام داده است.

دش به دلیل ارائهٔ امنیت بهتر و سرعت تراکنش بالاتر نسبت به بیت کوین از محبوبیت قابل توجهی برخوردار است. او این ویژگی‌ها را به کمک طرح منحصر به فردی به نام "مستر نود" به دست آورده است.  ارز دیجیتال دش در کنار چنین مزایایی به خود متکی بوده و بر خلاف بیت کوین برای ارتقا دادن فناوری دَش و اصلاحات بیشتر نیازی به کمک دیگران ندارد. 

دش ابتدا در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۴ با نام ایکس کوین (Xcoin) توسط ایوان دوفیلد معرفی شد. تنها ده روز پس از معرفی رسمی، توسعه دهندگان نام آن را به دارک کوین (Darkcoin) تغییر دادند. اما سرانجام در ۲۵ مارس ۲۰۱۵ نام دش را برای آن انتخاب کردند. نام دش (DASH) ترکیب دو واژهٔ دیجیتال (Digital) و کش (Cash) است.

بیشتر بخوانید: مسترنود (MasterNode)

ارز دیجیتال دش بسیار شبیه به لایت کوین طراحی شده است. هر گاه در صنعت ارز دیجیتال، یک رمزارز (مثلا دش) بر پایهٔ رمزارز دیگری (مثلا لایت کوین) ساخته شود به اصطلاح می‌گویند که دش از لایت کوین فورک شده است. هنگامی که دش معرفی شد با نقصی بزرگ مواجه شد که منجر به استخراج ۱.۹ میلیون کوین ظرف دو روز شد. این رقم شامل ده درصد از کل کوین‌های موجود دش که تاکنون تولید شده است، می‌شود.

پس از این اتفاق، ایوان دوفیلد پیشنهاد کرد که کوین‌ها را مجددا عرضه کنند که با مخالفت تیم سازندهٔ دش همراه شد و پروژه همچنان ادامه یافت. دش در زمان معرفی تا سال ۲۰۱۶ تنها ۱۰ دلار ارزش داشت، اما ظرف یک سال همانطور که در نمودار مشاهده می‌کنید قیمت آن به ۱۵۴۰ دلار رسید.

کارایی دش

دش ویژگی‌های فراوانی دارد که آن را به سایر ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و لایت کوین نزدیک می‌کند. دش به لطف داشتن سه ویژگی منحصر به فرد که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت از سرعت تراکنش بالا و حریم خصوصی قابل قبولی برخوردار شده است. اولین ویژگی مسترنودها هستند.

مسترنود

در بلاک چین بیت کوین این ماینرها هستند که تراکنش‌ها را بررسی و تایید می‌کنند و به ازای این کار پاداش دریافت می‌کنند. به همین ترتیب ماینرها در ارز دیجیتال دش نیز چنین کاری را انجام می‌دهند، با این تفاوت که سیستم آن به دو بخشِ مسترنود و ماینرها تقسیم می‌شود. کاربری که قصد تبدیل شدن به یک مسترنود را دارد باید حداقل هزار دش در اختیار داشته باشد.

مسترنودها به عنوان سرورهای ویژه‌ای عمل می‌کنند که وظایف اصلی در شبکهٔ رمزارز دش را بر عهده دارند. 

• حفظ حریم خصوصی تراکنش‌ها (ارسال خصوصی)
• انجام تراکنش‌های فوری (ارسال فوری)
• نظارت و سیستم خزانه داری

همانطور که در نمودار زیر مشاهده می‌کنید، یک شبکهٔ قوی و رو به رشد از مسترنودهای دش ترسیم شده است.

این مسترنودها امنیت شبکه را بهبود می‌بخشند و اطمینان حاصل می‌کنند که تراکنش‌ها با سرعتی که سازندگان دش تعیین کرده‌اند همخوانی داشته باشند. این امر بستگی به تلاش و هزینه‌ای که مسترنودها انجام می‌دهند دارد و در ازای آن پاداش دریافت می‌کنند. هر مسترنود در ازای استخراج یک دش، ۴۵ درصد پاداش دریافت می‌کند. یک سکهٔ دش که توسط ماینرها استخراج شود، به روش زیر تقسیم می‌شود:

• ۴۵ درصد پاداش‌ها (۰.۴۵ دش) به ماینرها تعلق می‌گیرد
• ۴۵ درصد پاداش (۰.۴۵ دش) به مسترنودها تعلق می‌گیرد
• ۱۰ درصد نیز (۰.۱۰ دش) صرف بهبود شبکه می‌شود

همانطور که در تصویر زیر می‌بینید، متوجه می‌شوید که مسترنودها چگونه دو مزیت بزرگ دیگر را برای شبکه فراهم می‌کنند. 

بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال پیو ایکس (PIVX)

ارسال خصوصی

یکی از مشکلاتی که بلاک چین بیت کوین با آن مواجه است عمومی بودن آن است، به طوری که اگر یک تراکنش در شبکه انجام شود، هر کس در جهان که دسترسی به اینترنت دارد می‌تواند موارد زیر را در مورد آن بفهمد:

• آدرس عمومی فرستنده و دریافت کننده 
• مبلغ تراکنش
• تاریخچهٔ تراکنش‌های قبلی بیت کوین

مشکلات را می‌بینید؟ هیچ شباهتی به پول‌های فیات ندارد و جزئیات هر تراکنش تنها به طرف‌های معامله ختم نمی‌شود بلکه همه (منظورم از همه، تمام افراد جهان است که دسترسی به اینترنت دارند!) می‌توانند از جزئیات تراکنش خبردار شوند.

دش اما تمامی این مشکلات را در نسخهٔ خود رفع کرده است و سیستمی به نام "ارسال خصوصی" را برای حفظ حریم شخصی تراکنش‌ها ارائه داده است. به همین خاطر، تراکنش‌های دش غیر قابل رهگیری هستند و هیچکس نمی‌تواند از هویت کاربران با خبر شود. همانطور که گفتم مسئولیت حفظ حریم خصوصی تراکنش‌ها برعهدهٔ مسترنودها است.

این ویژگی باعث می‌شود تا دش به عنوان یک رمزارز "تبدیل پذیر" شناخته شود. آیا می‌دانید تبدیل پذیر بودن به چه معناست؟

تمام پول‌های فیات (مانند دلار، یورو، پوند و غیره) همگی تبدیل پذیر هستند. این بدان معناست که همهٔ واحد‌های پول به یکدیگر قابل تبدیل هستند، یعنی با داشتن ده دلار می‌توانید چند یورو تهیه کنید و برعکس.  اما این امر برای بیت کوین میسر نیست، زیرا تراکنش‌های بیت کوین قابل رهگیری هستند و شخصی که در حال خرید آن است می‌تواند از پذیرش بیت کوینی که در گذشته در تجارت غیرقانونی استفاده شده خودداری کند.

از آنجایی که تراکنش‌های ارز دیجیتال دش غیرقابل رهگیری هستند، تاریخچهٔ آن‌ها نامعلوم است. این بدان معناست که ارز دیجیتال دش تبدیل پذیر است. 

ارسال فوری

به طور میانگین،‌ ده دقیقه طول می‌کشد تا یک تراکنش بیت کوین تایید شود. در آن سو، تنها چند ثانیه طول می‌شد تا تراکنش‌ با استفاده از ویزا یا مسترکارت انجام شود.

این امر باعث شده است تا سوالات فراوانی در مورد مقیاس پذیری بیت کوین و استفادهٔ گسترده از آن مطرح شود. دش اما این مشکل را با فرایند خاصی به نام "ارسال فوری" برطرف کرده است. تراکنش‌های دش به لطف این فرایند بلافاصله توسط شبکهٔ مسترنود تایید می‌شوند.

البته گفتنی است کارمزد فرایند ارسال فوری نسبت به تراکنش‌های معمولی دش که تقریبا ۲.۵ دقیقه طول می‌کشند بیشتر است. اما فکر کنم کسی حاضر نباشد به خاطر کمی قیمت کمتر ۲.۵ دقیقه صبر کند. معمولا همه با پرداخت کارمزدی بیشتر فرایند ارسال فوری را انتخاب می‌کنند.

این سه ویژگی فوق العاده باعث شده است تا ارز دیجیتال دش نسبت به سایر ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین و لایت کوین برتری پیدا کند.

بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال کومودو (Komodo)

پروتکل و حاکمیت خود گردان

تمامی پاداش‌های استخراج بیت کوین به ماینرها تعلق می‌گیرد، این در حالی است که ده درصد پاداش‌های ارز دیجیتال دش به شرکت تعلق می‌گیرد. این ده درصد معمولا در خود شرکت ذخیره می‌شود و هنگام ارتقای سیستم‌های دش از آن استفاده می‌شود. این بدان معناست که ارز دیجیتال دش متکی به خود بوده و برای ارتقای سیستم نیازی به کمک دیگران ندارد.

شاید از خود بپرسید که این ذخایر به دستور چه کسی برای آپدیت دش استفاده می‌شوند؟ ارز دیجیتال دش این کار را با مشارکت کاربران شبکه انجام می‌دهد. به این صورت که یک نظرسنجی در شبکه برگزار می‌کند و طبق نظر کاربران فرایند ارتقا را آغاز می‌کند.

همانطور که مشاهده می‌کنید تمام کاربران شبکهٔ دش از این حق برخوردارند که پیشنهاد‌های خود را مطرح کنند و به طرح‌های شرکت رای دهند. این بسیار موضوع مهمی است زیرا بلاک چین یک فناوری مدرن است و پیش از اینکه به یک جریان اصلی تبدیل شود، نیازمند توسعهٔ مداوم است. 

همانطور که می‌بینید ارز دیجیتال دش آپدیت‌های فراوانی ارائه می‌دهد. بیشتر آپدیت‌ها شامل مسائل فنی و روش‌های تراکنش می‌شوند.

از آنجایی که نحوهٔ تراکنش بیشتر ارزهای دیجیتال مشابه هم هستند از گفتن طریقهٔ تراکنش دش در این مقاله خودداری کرده‌ایم. برای اطلاع از چگونگی تراکنش‌ها روی لینک آبی کلیک کنید.

دش در کجا استفاده می‌شود؟

ارز دیجیتال دش در سال ۲۰۱۷ سیر صعودی خود را آغاز کرد. اگر در ابتدای سال ۲۰۱۷ ده دلار دش خریداری می‌کردید، دارایی شما تا دسامبر همان سال به ۱۵۰۰ دلار می‌رسید. افزایش ۱۴۹۰۰ درصدی در کمتر از یک سال! دیوانه کننده‌ نیست؟ یکی از عمده‌ترین دلایلی که ارز دیجیتال دش را به محبوبیت رساند، برطرف کردن دو مشکل بزرگ بیت کوین بود. مشکلاتی از قبیل سرعت تراکنش پایین و عدم حریم خصوصی.

در قسمت زیر به چند نمونه از ویژگی‌های منحصر به فرد دش اشاره می‌کنیم:

• بهبود سرعت تراکنش
• پروتکل و حاکمیت خودگردان
• هزینهٔ کارمز کم - ۰.۲ الی ۰.۳ دلار
• کاملا غیر متمرکز نبودن و متکی به مسترنودها
• حریم خصوصی فوق العاده

امنیت

دش مانند سایر ارزهای دیجیتال راهی امن برای انجام تراکنش‌ها بدون نیاز به شخص ثالث ارائه می‌دهد. به طور مثال، اگر از طریق ویزا کارت اقدام به پرداخت وجه خود کنید، آنگاه کارت ویزا فرایند انتقال را بررسی می‌کند تا مطمئن شود که تراکنش به صورت ایمن انجام شده باشد. همچنین تاریخچهٔ تمامی تراکنش‌ها را برای مراجعهٔ بعدی ذخیره می‌کند.

متاسفانه اگر امنیت ویزا کارت یا دیگر واسطه‌ها از بین برود، سایر کاربران نیز در معرض خطر قرار می‌گیرند. در واقع در سال‌های اخیر، بسیاری از بانک‌ها و موسسات مالی مورد حملهٔ هکرها قرار گرفته‌اند که منجر به از دست رفتن دارایی‌ کاربران شده است.

ارز دیجیتال دش مبتنی بر بلاک چین است و به لطف آن گزینه‌های امنیتی فراوانی ارائه می‌دهد. تراکنش‌های دش بجای آنکه به سرورهای متمرکز بانک‌ها اعتماد کنند، توسط ۴۹۴۳ سرور جداگانه در سراسر جهان تایید می‌شوند. این سرورها همان مسترنودهایی هستند که در ابتدای مقاله دربارهٔ آن‌ها صحبت کردیم.

بدون شک ارز دیجیتال دش به همراه فناوری قدرتمندش توانسته‌ است با سایر ارزهای دیجیتال رقابت کند و در آینده‌ای نزدیک تبدیل به یکی از محبوب‌ترین ارزهای صنعت رمزارز خواهد شد.

  نام نم (NEM) مخفف عبارت (New Economy Movement) است که به معنی جنبش اقتصاد نوین است. نم مانند اتریوم دارای پلتفرمی برای نصب اپلیکیشن‌های کاربردی است و از ارز دیجیتال مخصوص به خود به نام (XEM) استفاده می‌کند.

این پلتفرم با استفاده از زبان برنامه نویسی جاوا ساخته شده است و در اولین آپدیت به نسخهٔ C++language ارتقا یافت. اما در سال ۲۰۱۸ برخی از باگ‌های خود را برطرف کرد و به نسخهٔ "Catapult" تغییر کرد.

نم مانند سایر ارزهای دیجیتال، پروژه‌ای با اهداف جاه طلبانه است و فقط به این فکر نمی‌كند که یک پایگاه پرداخت مالی باشد. در واقع، تبدیل شدن به یک واحد پول رسمی جزو اهداف طولانی مدت تیم سازندهٔ نم است و در عوض تمرکز آن‌ها معطوف به سایر حوزه‌ها است.

تیم نم بر این باور است که می‌تواند باعث ایجاد تغییراتی عظیم در عرصه‌های تامین مالی جمعی، وام‌ها، سوابق حقوقی، سوابق پزشکی، حق امتیاز، قرارداد هوشمند، زنجیرهٔ تامین، حسابداری، سوابق مالکیت، و راه اندازی ایکوها شود.

اثبات اهمیت

ممکن است هنگام جستجوی نم در صرافی‌ها با نام (XEM) مواجه شوید. به خاطر داشته باشید که هر دوی آن‌ها یک چیز هستند، فقط (NEM) نام کل پروژه یعنی بلاک چین و اکوسیستم است و (XEM) نام ارز رمزپایه پروژه است. اما چه چیزی آن را منحصر به فرد می‌کند؟

همانطور که می‌دانید اکثر ارزهای دیجیتال برای تایید تراکنش از فرایندی به نام الگوریتم اثبات کار (PoW) و الگوریتم اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کنند. اما در آن سو، پروژهٔ نم از سیستمی منحصر به فرد به نام اثبات اهمیت (Proof-of-Importance) استفاده می‌کند.

این فرایند به عنوان گزینهٔ سوم در کنار گزینه‌های قبلی عمل می‌کند و افراد برای خرید ارز دیجیتال نم به آن نیاز دارند. با این گزینه، دارندگان ارز دیجیتال نم در فرایند تایید تراکنش به شبکه کمک می‌کنند و توسط انجمن نم پاداش دریافت می‌کنند. با پیاده سازی این طرح،‌ تیم سازندهٔ نم امیدوار است انقلابی در عرصهٔ بلاک چین ایجاد کند و بتواند بستری نوین و قدرتمند در صنعت رمزنگار ارائه دهد.

بیشتر بخوانید: جنسیس بلاک (Genesis Block) به چه معناست؟

بلاک چین دوگانه

نم دارای دو بلاک چین با اهداف متفاوت است. اولین بلاک چین عمومی است و همه می‌توانند از آن بهره ببرند و دومین بلاک چین به نام میژین (Mijin) است که برای استفادهٔ شرکت‌های بزرگ طراحی شده است. شرکت‌ها با استفاده از این بلاک چین می‌توانند تراکنش‌های خود را مخفی کنند.

استخراج منحصر به فرد

اگر می‌خواهید به عنوان یک عضو فعال (هاروستر) در شبکه شناخته شوید باید حداقل ۱۰,۰۰۰ واحد XEM جمع ‌آوری کنید و منتظر بمانید تا آن‌ها توسط شبکه سرمایه‌گذاری شوند. هنگامی که این مبلغ در کیف پول شما باشد، شبکه به صورت خودکار آن را سرمایه‌گذاری می‌کند. با این کار شما به جرگهٔ هاروسترها اضافه می‌شوید و اجازه دارید به تشکیل بلاک بپردازید.

هنگامی که یک بلاک توسط شما تشکیل شود، به بلاک‌های قبلی افزوده می‌شود و هر کارمزدی که مربوط به تراکنش‌های آن بلاک باشد به حساب شما واریز می‌شود. این روش نیازی به دستگاه‌های سخت افزاری قدرتمند و مصرف بالای برق ندارد.

برای پردازش تراکنش‌ها یک روش بسیار سودمند دیگر به نام سوپرنود وجود دارد که نیاز به قدرت سخت افزاری قدرتمند است. برای اینکه تبدیل به یک سوپر نود شوید ابتدا باید یک سیستم قدرتمند پردازش همراه با اینترنت پرسرعت تهیه کنید، سپس ۳,۰۰۰,۰۰۰ واحد زم جمع آوری کنید. آنگاه درآمد شما از کارمزدها بیش از پیش خواهد شد.

استخراج نم ویژگی‌های فراوانی دارد، به خصوص در سیستم که به دو بخش تقسیم می‌شود:  محلی و واگذار شده. تفاوت آن‌ها این است که در استخراج محلی، کاربران آنلاین با تهیهٔ کلید خصوصی برای امضای چندگانهٔ بلاک انتخاب می‌شوند، اما در استخراج واگذار شده کاربر حتی با داشتن ماندهٔ حساب صفر می‌تواند شروع به استخراج کند.

ویژگی قابل توجه استخراج واگذار شده این است که فرآیند استخراج حتی با خاموش بودن سیستم کامپیوتر نیز امکان پذیر است. 

نحوهٔ خریداری نم

برای سرمایه‌گذاری در نم ابتدا باید یک کیف پول مطمئن انتخاب کنید. به عنوان یک قانون کلی برای نگهداری از ارز دیجیتال نم باید از کیف پول رسمی شرکت به نام "Nano wallet" استفاده کنید. برای این کار ابتدا باید وارد سایت رسمی نم بشوید و گزینهٔ ایجاد کیف پول را انتخاب کنید.

بعد از دانلود کردن کیف آن را در تلفن همراه خود نصب کنید. پس از نصب، صفحهٔ ثبت نام ظاهر می‌شود. با پر کردن مشخصات، گزینهٔ ثبت نهایی را بزنید و کلید خصوصی خود را دریافت کنید. توجه داشته باشید که کلید خصوصی شما رمز ورود به کیف پول نم است و با گم کردن آن دیگر نمی‌توانید به حساب خود دسترسی پیدا کنید. 

اکنون با داشتن کیف پول می‌توانید مرحلهٔ اصلی یعنی سرمایه‌گذاری در نم را آغاز کنید. شما می‌توانید ارز دیجیتال نم را در بیشتر پلتفرم‌ها یا صرافی‌ها خریداری کنید. چند نمونه از صرافی‌هایی که می‌توانید از آن‌ها نم تهیه کنید به شرح زیر هستند: 

• بایننس (Binance)
• هوآبی (Huobi)
• لایوکوین (Livecoin)
• اوکِکس (OKEx)
• اگزمو (EXMO)
• یوبیت (YoBit)

معمولا برای خرید نم باید از رمزارز بیت کوین و اتریوم استفاده کنید، اما در برخی از صرافی‌ها قابلیت پرداخت با پول‌‌های فیات دلار و یورو نیز فراهم است.

بیشتر بخوانید: نئو چیست؟

مزایا

• سرعت تراکنش بالا: در شبکهٔ نم سرعت تراکنش‌ها ده برابر بیت کوین است.
• فرصت‌های فراوان برای کاربران: در پلتفرم نم همه می‌توانند با جمع آوری سرمایه از طریق ایکو، نرم افزارهای خود را طراحی و معرفی کنند.
• همکاری با بانک‌ها: یکی از اهداف نم همکاری با سازمان‌های مالی و مورد توجه قرار گرفتن توسط بانک‌ها است.
• استخراج منحصر به فرد: حتی با خاموش بودن کامپیوتر فرآیند استخراج ادامه دارد.

ایدهٔ او اتریوم بود (Ethereum) و در سال ۲۰۱۵ آن را معرفی کرد. قیمت اتریوم از شروع خود تاکنون پیشرفت زیادی داشته و بازار سرمایهٔ خود را به 22 میلیارد دلار رسانده است. دلیل این همه محبوبیت چه می‌تواند باشد؟ فناوری اتریوم قابلیت این را دارد تا دنیا را تغییر دهد، اما چگونه؟ برای دانستن این سوالات به ادامهٔ مقاله توجه کنید.

بلاک چین اتریوم

بلاک چین اتریوم (که گاها بلاک چین ۲.۰ هم گفته می‌شود) تقریبا شبیه به بلاک چین بیت کوین عمل می‌کند، اما دارای دو ویژگی‌منحصر به فرد است که آن را از بیت کوین متمایز می‌کند. این ویژگی‌ها باعث پیشرفت بلاک چین اتریوم شده است. این دو ویژگی به شرح زیر هستند:

قراردادهای هوشمند

بلاک چین اتریوم به گونه‌ای طراحی شده است تا تراکنش‌ها تنها در صورت فراهم بودن شرایط لازم تکمیل شوند. قوانینی که شرایط لازم جهت انجام تراکنش را فراهم می‌آورند قراردادهای هوشمند نام دارند. یک دستگاه فروشگاه خودکار را تصور کنید. اگر پیتر بخواهد از آن شیرینی بخرد باید پول کافی برای خرید آن داشته باشد، در غیر این صورت نمی‌تواند از دستگاه شیرینی دریافت کند. یک قرارداد هوشمند در این دستگاه اینگونه عمل خواهد کرد:

اگر پیتر یک دلار درون دستگاه قرار دهد، آنگاه دستگاه فروش به صورت خودکار به پیتر شیرینی می‌دهد. به محض اینکه تراکنش انجام شد، یعنی دستگاه پول را دریافت کرد و شیرینی را به پیتر تحویل داد، آنگاه پیتر دیگر نمی‌تواند معامله را فسخ کند. از این رو به چنین تراکنش‌هایی "فاقد نیاز به اعتماد" می‌گویند.

این بدان معناست که برای انجام تراکنش نیازی به حضور افراد قابل اعتماد در شبکه نیست زیرا در صورت فراهم نبودن شرایط لازم، تراکنش انجام نخواهد شد. حالا تصور کنید چنین فرایندی همیشگی باشد و هیچگاه آفلاین نشود.

اپلیکیشن های غیرمتمرکز

اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز یا همان "dApps" برنامه‌هایی هستند که بر روی سرورهای متمرکز قرار ندارند. در عوض آن‌ها مبتنی بر بلاک چین هستند و از سرورهای غیرمتمرکز استفاده می‌کنند.این اپلیکیشن‌ها در هسته اتریوم قرار دارند و یکی از ارکان اصلی آن هستند. اتریوم دارای زبان برنامه نویسی منحصر بفرد خود به نام سالیدیتی است.

از آنجایی که سالیدیتی مانند جاوا اسکریپت است (یکی از متداول ترین زبان‌های برنامه نویسی)، توسعه دهندگان را تشویق می‌کند تا اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز جدید و هیجان انگیز خود را بر روی آن طراحی کنند.

بیشتر بخوانید: ارزش گذاری بیت کوین بر مبنای کمیابی

رمزارز اتریوم به نام اتر

اتر (Ether) ارز دیجیتال اتریوم است. گاهی شباهت این دو اسم باعث شده است تا افراد سردرگم شوند اما همانطور که گفتیم اتریوم یک پلتفرم است و اتر به عنوان ارز دیجیتال مخصوص به آن شناخته می‌شود. اگر قصد انجام کاری بر روی سیستم اتریوم دارید، باید کمی اتر تهیه کنید.

 اتر به سیستم اتریوم سوخت رسانی می‌کند و به اصطلاح از آن به عنوان بنزین (GAS)  یاد می‌کنند. هر تراکنش برای تایید شدن نیاز به پرداخت اتر دارد. در فرایند تایید تراکنش توسط نودهای شبکه اتر به عنوان پاداش تایید تراکنش به آن‌ها تعلق می‌گیرد. اتر یک ارز دیجیتال برای قراردادهای هوشمند خودکار شبکه است.

فرض کنید پیتر قصد نقاشی خانهٔ خود را دارد و به همین منظور می‌خواهد ۱۰ اتر به پائول پرداخت کند تا خانهٔ او را رنگ کند. پیتر برای انجام این کار می‌تواند از قرارداد هوشمند اتریوم استفاده کند. معامله اینگونه رقم خواهد خورد:

• پیتر و پائول هر دو وارد سیستم قرارداد هوشمند می‌شوند و تمامی شرایط و ضوابط سیستم را می‌پذیرند.
• قیمت توافق شدهٔ آن‌ها ۱۰ اتر است و این مبلغ در سیستم توسط پیتر پرداخت و ثبت می‌شود.
• به محض اینکه پائول نقاشی خانه را تمام کند، پیتر کار را بررسی می‌کند و پس از رضایت از کار پیتر گزینهٔ پرداخت تایید می‌کند.
• مبلغ تعیین شده برای پائول در سیستم آزاد می‌شود و او می‌تواند این مبلغ را برداشت کند.

همانطور که می بینید هیچ تقلبی صورت نمی‌گیرد و نیازی به حضور اشخاص ثالث مورد اعتماد در تایید معامله نیست. این ویژگی یکی از منحصر به فرد ترین مزیت‌های اتریوم است.

نگهداری اتریوم

کیف پول‌های سخت افزاری

این کیف‌ها مانند USB عمل می‌کنند و محل ذخیرهٔ ارز دیجیتال اتر هستند. نانو اس (Ledger Nano S) یکی از مطمئنترین کیف پول‌های سخت افزاری است و قادر است دارایی شما را به صورت آفلاین و ایمن ذخیره کند. با این حال بدلیل اینکه مانند USB قابل حمل است محافظت از آن سخت بوده و ممکن است گم شود.

کیف پول‌های دسکتاپ

شما می‌توانید دارایی خود را با ایجاد کلیدهای عمومی و خصوصی مستقیما در کامپیوتر خود ذخیره کنید. در این روش شما با داشتن گذرواژه دیگر نگران گم شدن کیف خود نیستید، اما باید همیشه گذرواژه خود را به خاطر بسپارید زیرا در صورت فراموشی آن دسترسی به کیف پول خود را از دست می‌دهید. من به شما کیف پول دسکتاپ اگزدوس را توصیه می‌کنم.

بیشتر بخوانید: تلاش موسسات حقوقی برای افتتاح کیف پول‌های بیت کوین

کیف پول‌های همراه

این کیف‌ها دقیقا مانند نسخه‌های دسکتاپ عمل می‌کنند با این تفاوت که در تلفن همراه نصب می‌شوند و فضای کمتری را اشغال می‌کنند. جکس یکی از کیف پول‌های محبوب همراه است.

کیف پول‌های اینترنتی

شما می‌توانید با مراجعه به وبسایت‌هایی نظیر کوین بیس (Coinbase) دارایی خود را با ایجاد کلید خصوصی ذخیره کنید.کیف‌های آنلاین از امنیت کمتری برخوردارند و توصیهٔ من به شما این است که تمام دارایی خود را در آن ذخیره نکنید.

از کجا اتریوم تهیه کنیم؟

• بروکرها (بنگاه‌های دلالی): بروکرها مانند صرافی‌ها عمل می‌کنند و با مراجعه به آن‌ها با پرداخت کارمزد، می‌توانید اتر تهیه کنید. البته فرایند تراکنش در بروکرها کمی گران است. همچنین بروکرها از پول‌های فیات مانند یورو و دلار، کارت‌های اعتباری پشتیبانی می‌کنند.
• پلتفرم‌های مبادلهٔ ارز: آن‌ها به معاملهٔ خریدار و فروشنده متصل می‌شوند و به عنوان واسطه بین آن‌ها عمل می‌کنند. مثلا مقداری از هر رمزنگار خریداری می‌کنند و در فهرست فروش خود می‌گذارند. مانند یک دلال.
• پلتفرم‌های همتا به همتا: به افراد اجازه می‌دهد تا مستقیما به یکدیگر متصل شوند و در مورد قیمت چانه بزنند. این روش خطرناک است زیرا هیچ واسطه‌ای بین شما نیست و شخصی که با آن معامله می‌کنید را نمی‌شناسید.

فعالیت‌های کنونی اتریوم

عرضهٔ اولیهٔ سکه (ایکو): اتریوم از طریق عرضهٔ اولیهٔ سکه به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا سرمایهٔ اولیه خود را توسط سرمایه‌گذاران جمع آوری کنند یا اینکه ایده‌های خود را بفروش برسانند. اتریوم فقط برای اپلیکیشن‌هایی که بر پایهٔ سرورهای غیرمتمرکز ایجاد شوند سرمایه‌ جمع می‌کند.

گولم (Golem): یکی از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکزی است که توسط عرضهٔ اولیه سکه اتریوم توسعه یافته است. گولم به کاربران اجازه می‌دهد تا قدرت idle (یک سیستم پردازش ویندوزی است که ممکن است پردازش CPU سیستم شما را تا ۹۸ یا ۹۹ درصد بالا ببرد) سیستم‌های خود را به یکدیگر اجاره دهند. مانند زمانی که نیازی به خودروی خود ندارید و آن را به سایر رانندگان اجاره می‌دهید.

اتریوم در زمینه‌های مختلف فعالیت می‌کند و تنها یه سیستم پرداخت مالی نیست. از این جهت اتریوم جایگاه دوم را در دنیای ارز دیجیتال به خود اختصاص داده است. اتریوم برخلاف بیت کوین هنوز هیچ محدودیتی در عرضهٔ کوین‌های خود ندارد و همه می‌توانند با تهیهٔ دستگاه‌های ماینینگ در فرایند استخراج آن سهیم باشند.